Dlaczego warto używać ochraniaczy na rolkach?

Długo się zastanawiałem, jak ugryźć ten temat. Mam napisać, że ochraniacze zmniejszają ryzyko urazu po upadku, że ludzie i tak ich nie noszą, bo krępują ruchy, nie pasują do outfitu, bo… Bo co? Wymówek jest zawsze wiele. Bez bicia przyznam, że jak jeżdżę na hulajnodze, to nie zawsze mam kask i to nie dla tego, że zapominam. Zawsze znajdzie się jakaś wymówka. Natomiast na rower i rolki zawsze go zabieram. Już kilka razy uratował mi życie. Do tego zakładam inne ochraniacze, które uznam, że się przydadzą.

Dojrzewałem do tej decyzji przez ponad dwa lata, ale po długich namowach kolegów uznałem, że w końcu trzeba spróbować. Jakiś czas temu skończyłem składać sobie deskę. Ochraniaczy będę potrzebował tym bardziej, że będzie to mój debiut. Od razu przypomniałem sobie kolesia z skateparku, który jeździł na desce. Jako jeden z nielicznych jeździł w ochraniaczach. Po jakimś czasie zobaczyłem, że ma wstawione srebrne jedynki. Okazało się, że stracił je kiedyś na desce.

Uprzedzając fakty, dokupiłem za grosze ochraniacz na zęby. Wystarczy taki, jak do sportów walki. Wychodzi o wiele taniej niż wstawianie nowych zębów.Gdyby nie deszcz, to pogoda na deskę byłaby wręcz idealna. Jest chłodno, więc można trochę poszaleć w jeansach i jakiejś grubszej bluzie.

Po prostu nie lubię upadku w krótkich spodniach na kostkę czy asfalt. Wolę podrzeć bluzę, spodnie, niż po raz kolejny plecy czy nogi. A bluza z moltenu czy innego grubego materiału zawsze lepiej amortyzuje upadek niż sam asfalt. Tu trick dla osób, które nie lubią pokazywać się publicznie w ochraniaczach – pod bluzą możesz ukryć nawet żółwia (ochraniacz na plecy), a jeansy super maskują ochraniacz na biodro (na które upadam chyba najczęściej) i kość guziczną.

Idąc na narty, snowboard, też potrzebujesz ochraniaczy, które możesz bezproblemowo zaadaptować do jazdy na rolach czy desce. Tak jak żółwia dostaniesz cały rok w dziale jeździeckim, a spodnie z ochraniaczami na pośladki są dostępne w sektorze rolki, to ochraniacze piankowe na kolana i łokcie są tylko przez te kilka miesięcy w dziale ze sportami zimowymi.

Przede wszystkim mniej krępuje ruchy i możesz go schować pod spodniami, zamiast afiszować się ze skorupą wielkości ludzkiej głowy na kolanie czy łokciu. Mam takie piankowe ochraniacze na kolana. Po wykonaniu kilku testów „na sucho”, na podłodze w pokoju, mogę się podzielić z Tobą moimi spostrzeżeniami:

– upadek nie jest tak głośny jak w wypadku moich skorup – sąsiedzi nie zaczęli stukać miotłami w moją podłogę od spodu;

– jest mniej bolesny – uczucie jest podobne jak przy upadku na piasek;

– zakładanie jest troszkę bardziej problematyczne – ochraniacz jest wsuwany.

Wspominałem wcześniej o ochraniaczach na plecy i pośladki. Czas przyjrzeć się im nieco bliżej. Zacznę od pleców. Ochraniacz Wed’ze sposobem zakładania przypomina plecak i nie różni się od innych tego typu dostępnych na rynku. Są dwa elastyczne paski z pasami biodrowym i piersiowym dla lepszego trzymania. Pas biodrowy jest zapinany na rzep, dzięki czemu nie krępuje tak bardzo ruchów, jakby miało to miejsce w przypadku klamer. Skorupa składa się z kilku połączonych elementów wykonanych z PCW. Pod nią jest gruba warstwa pianki, która podczas upadku pochłania część energii i zapobiega obiciu nam pleców przez samą skorupę. Ochraniacz nie jest bardzo przewiewny, ponieważ jest przeznaczony do sportów zimowych, dlatego jest w nim postawiony nacisk na wytrzymałość, a otwory, które zapewniałyby lepszą cyrkulację powietrza, osłabiłyby znacząco konstrukcję. Taki ochraniacz przyda się bardziej na skatepark lub dla osoby, która miała kiedyś uszkodzony kręgosłup i musi na niego uważać podczas jazdy na rolkach, łyżwach czy podczas uprawiania innych sportów, gdzie istnieje realne ryzyko ponownego uszkodzenia go.

Ochraniacz Oxelo na kość guziczną i biodrową lub, jak kto woli, ochraniacz na pośladki. To nic innego jak spodenki z lycry z wstawkami z twardej pianki w miejscach najbardziej narażonych na obicie podczas upadków. Pianka jest delikatnie ponacinana, dzięki czemu lepiej dopasowuje się do anatomii użytkownika. Przed zaopatrzeniem się w ten jakże potrzebny ochraniacz miałem notorycznie poobijaną miednicę i kość ogonową. Od kiedy zacząłem w nim jeździć przestałem się przewracać na te miejsca.

Będąc jakiś czas temu na rampach, zobaczyłem, że zdecydowanej większości osób, jeżdżących na rolkach, spod podartych na piszczelach spodni wystają ochraniacze piłkarskie.