Rumba – taniec zmysłów. Pochodzenie, kroki, figury

Rumba jest jednym z najpopularniejszych tańców Ameryki Łacińskiej. Charakteryzuje się specyficznym ruchem bioder, czyli tak zwanym “rumba walk”. Sprawia on, że kroki wyglądają płynnie i zmysłowo. Polega on na przesuwaniu ciężaru ciała z jednej na drugą nogę w kontrolowany sposób z akcentowaniem pracy bioder. Chodzenie w tym tańcu odbywa się na przeprostowanych nogach. Partnerka w rumbie powinna kusić partnera. Z kolei tancerz prezentować ją publiczności. Obecnie technika ta wchodzi w skład dziesięciu tańców towarzyskich. Zaliczana jest do jednego z pięciu turniejowych stylów latynoamerykańskich.

Rumba jest nieodłącznym elementem latynoamerykańskiej kultury a obecnie również turniejów tańca towarzyskiego. Nazywana jest "tańcem zmysłów" lub "tańcem miłości" ze względu na to, że opowiada o relacji między kobietą a mężczyzną. Partner symbolizuje w nim pożądanie. Z kolei partnerka jest obiektem jego pragnień. Taniec ten jest pełen gracji i wdzięku, a jednocześnie poprzez charakterystyczny, powolny rytm, wypełniony jest swego rodzaju napięciem między tancerzami. To właśnie to napięcie w połączeniu z płynnością ruchu nadaje rumbie wyjątkowego, zmysłowego, a jednocześnie romantycznego charakteru tańca miłości.

Pochodzenie rumby związane jest ze środowiskiem niewolników zamieszkujących Amerykę Łacińską. Styl ten wywodzi się z Kuby i został stworzony w latach 80. XIX wieku. Powstała podobnie jak wiele innych tańców latynoamerykańskich, pod wpływem rytmów i pieśni afrykańskich niewolników, którzy zostali przywiezieni na Wyspy Karaibskie, zwłaszcza na Kubę. Na wyspie tej afrykańskie rytmy oraz tańce spotkały się z hiszpańskimi melodiami i stylami tanecznymi, co zaowocowało powstaniem mieszanki, z której narodziła się rumba. Była ona reakcją na zniesienie niewolnictwa na Kubie.

Zanim więc rozpoczęła się historia tańca rumby w formacie towarzyskim, na europejskich parkietach, praktykowany był on podczas imprez tanecznych. Był więc improwizowanym stylem ulicznym, który wyrażał emocje tancerza związane z codziennymi troskami, ale również miłością. Z czasem powstało coraz więcej odmian tego zmysłowego tańca. Kubańska rumba tańczona była przede wszystkim przez niższe klasy społeczne. Z biegiem czasu jednak, dzięki jej niezwykłej zmysłowości, stała się popularna na całym świecie. 

W latach dwudziestych XX wieku dotarła do Europy i Ameryki Północnej, gdzie nieco zmieniono jej charakter. Od tego czasu technika, której obecnie się uczymy, mocno różni się od swojego pierwowzoru ulicznego. Jednak jej esencja, będąca najbardziej charakterystyczną cechą rumby, czyli zmysłowość i emocje, a także specyficzny rytm – pozostały niezmienne.

Żeby właściwie zatańczyć ten widowiskowy taniec, należy znać nie tylko kroki rumby, ale również przyjąć odpowiednią postawę ciała. Powinna być naprężona i wyprostowana. Specyfika tego stylu sprawia, że dużą rolę odgrywa tu praca nóg, palcami stóp, a także ruchy bioder. Ważnym elementem jest utrzymanie podczas ruchów nieruchomo głowy oraz ramion, ponieważ pracować powinny tylko biodra, nogi i reszta tułowia. Ruchy rumby wymagają dobrej koordynacji ruchowej, a także stosowania przeprostów w kolanach.

Figury w rumbie są podstawą do tworzenia zarówno prostych, jak i bardziej zaawansowanych kombinacji ruchów. Najważniejsze kroki rumby to:

– Cucaracha – to prosty ruch boczny, w którym partner robi kroki na boki, wykonując wówczas ruchy dłońmi, a drugi pozostaje w miejscu;
– Open Break – to figura, w której na chwilę partnerzy oddalają się od siebie, a potem wracają;
– Hand to Hand – to kroki wykonywane na zewnątrz przez obu partnerów, którzy trzymają się za jedną rękę;
– Alemana – to obrót kobiety wokół własnej osi.

Żeby zatańczyć rumbę w parze, tancerz powinien objąć partnerkę prawą ręką, w taki sposób, aby znalazła się ona na jej lewej łopatce lub nieco niżej. Tancerz i tancerka powinni wówczas stać w odległości około 20 cm od siebie, w pozycji naturalnie wyprostowanej. Lewa ręka mężczyzny powinna trzymać prawą rękę kobiety. Z kolei lewa ręka partnerki musi spoczywać na prawym boku partnera. Tak wygląda pozycja zamknięta. Podczas obrotów powinna się nieco zwiększyć odległość pomiędzy tancerzami, a ręce muszą być w takich figurach uniesione na wysokość głowy lub wyżej.

Rumba tańczona jest w metrum 4 na 4. Jednak w trakcie pierwszego taktu wykonuje się tylko trzy ruchy. Pierwszym etapem jest przeniesienie ciężaru ciała na jedną stronę, a następnie krok w przód i w tył. Rumba rytm utrzymuje w tempie od 28 do 32 taktów na minutę. Dlatego muzyka w tym tańcu jest stosunkowo wolna. Sam ten styl jest dość mało przestrzenny i tańczy się go praktycznie w miejscu. 

Powolna muzyka pozwala jednak tancerzom na dokładne wykonywanie kroków, a także wyrażanie emocji. Ruchy opierają się na zasadzie slow, quick, quick, gdzie pierwszy krok jest dłuższy, a więc wolny. Z kolei następne są krótkie i szybsze. Jest to bardzo charakterystyczny układ rytmiczny, który odróżnia rumbę od innych tańców amerykańskich. Właśnie dzięki niemu możliwe jest budowanie napięcia między partnerami, co dodaje tej technice zmysłowego charakteru.

Rumba, którą znamy z parkietów tańca towarzyskiego, znacznie różni się od swojej kubańskiej wersji. Niezwykle istotny jest w niej dialog między partnerami, lecz duży nacisk kładzie się tutaj także na technikę. Główna różnica między kubańską a towarzyską dotyczą tempa i rytmu, techniki i estetyki. Styl wykonywany podczas turniejów tanecznych jest precyzyjny i wolniejszy, dzięki czemu pozwala tancerzom skupić się na zmysłowości ruchu.

W towarzyskiej wersji dużą rolę odgrywa również technika, a zwłaszcza sposób chodzenia “rumba walk”. Dodatkowo rumba towarzyska tańczona jest w ramach określonych figur, a zawodowcy muszą trzymać się spójnej, sensualnej choreografii. Wersja Cubano jest bardziej spontaniczna, ale też erotyczna. Obecnie na parkietach dancingowych króluje też uproszczona wersja tego tańca, czyli rumba square.

Jeśli planujesz rozpocząć przygodę z tańcem towarzyskim, warto zapoznać się z ofertą Decathlon, gdzie znajdziesz odpowiednie buty do tańca oraz odzież taneczną, które zapewnią komfort i swobodę ruchu.