Czym charakteryzuje się tango argentyńskie? Poznaj kroki podstawowe

Pochodzi z Ameryki Południowej. Jest niezwykle nasycone wieloma różnymi uczuciami. Budzi zachwyt wśród ludzi na całym świecie. Tango, bo o nim mowa, to taniec i muzyka, czyli dwie oddzielne, choć nierozerwalnie połączone ze sobą gałęzie sztuki. Dla tanga charakterystyczne jest nie tylko powolne tempo i parzyste metrum (2/4), ale również bandoneon, czyli instrument, który należy do grupy idiofonów dętych klawiszowych i który w tangu gra... pierwsze skrzypce. Choć mylony jest niezwykle często z akordeonem, bandoneon jest odmiennym typem harmonii ręcznej. To właśnie jego dźwięki kojarzą się nam z tangiem - tańcem i muzyką. Mimo, że istnieje wiele różnych odmian tanga, najbardziej popularnym jest argentyńskie. Może dlatego, że nie posiada zbyt wielu sztywnych reguł i opiera się w dużej mierze na improwizacji. Może dlatego, że bliskość i zmysłowość pomiędzy partnerami, którzy je wykonują aż kipi. A może dlatego, że stanowi idealnie zbilansowaną mieszankę romantyzmu, dramatyzmu, melancholii i smutku. Bez względu na to, jaka jest odpowiedź, tango było, jest i będzie jednym z najpiękniejszych i najbardziej charakterystycznych rodzajów tańca towarzyskiego.

Tango- taniec, który powstał równolegle na terenie Argentyny (Buenos Aires) i Urugwaju (Montevideo) pod koniec XVIII stulecia. W jego korzeniach odnaleźć można nawiązania do tradycji europejskich, zwłaszcza hiszpańskich. Nic dziwnego, w końcu początkowo tańczyli je emigranci z Europy, którzy trafili do Ameryki Południowej w poszukiwaniu nowego życia. Początki tanga - tańca o tak niezwykłym charakterze, nie są jednak wcale kolorowe. Początkowo popularne było ono na przykład głównie wśród mężczyzn, których popisy oglądać można było w podrzędnych lokalach i domach publicznych oraz na zakurzonych ulicach. Liczne imprezy taneczne, tak zwane milonga, odbywały się w asyście grajków ulicznych, którzy mimo braku wykształcenia muzycznego, potrafili tworzyć naprawdę pociągające utwory. Początek tanga argentyńskiego datuje się na rok 1900. Choć w swojej ojczyźnie z roku na rok zdobywało coraz większą popularność, w państwach europejskich nie cieszyło się zbyt dobrą sławą. Stróże publicznej moralności z Wielkiej Brytanii w roku 1907 zakazali tańczenia tanga. Podobne ograniczenia próbowano narzucić we Francji, ale spotkano się ze sprzeciwem wysoko postawionych bywalców paryskich salonów.

Jak wspomnieliśmy w pierwszej części poradnika, argentyńska odmiana tanga nie posiada zbyt wielu sztywnych reguł. Opiera się o improwizację pomiędzy dwojgiem partnerów, którzy poruszają się względem siebie w bliskiej odległości. Wszelkie ozdobniki, figury i sposoby trzymania się podlegają w dużej mierze improwizacji tancerzy i tancerek. Taniec cechują ruchy gwałtowne i niezwykle emocjonalne, które przywodzą na myśl kłótnię dwojga kochanków. Więź partnera i partnerki odczuwalna jest zarówno przez nich samych jak i przez widzów. Sposób na zaproszenie do tańca za pomocą ruchu głowy i przeszywającego kontaktu wzrokowego, który charakteryzuje tango, nazywamy cabeceo. Zgodnie z zasadami, do tańca prosić może jedynie mężczyzna kobietę, nigdy odwrotnie. Utrzymanie przez nią kontaktu wzrokowego oznacza zgodę na wspólne tango. W takim momencie mężczyzna, patrząc w oczy tancerki, podchodzi do niej i stara się wyprowadzić ją na parkiet. Ostateczne słowo należy jednak do niej, ponieważ jeśli kobieta odwróci od mężczyzny głowę, oznacza to, że zaproszenie do tańca zostało odrzucone. Jeśli jednak tancerka zgodzi się na wspólne tango, to tancerz odpowiada za sposób trzymania. Po wyjściu na parkiet, kobieta musi już zaakceptować to, czy trzymanie jest bliskie czy dalekie.

Podstawy tanga wymagają, aby kobieta znajdowała się po prawej stronie swojego partnera. Prawe ramię mężczyzny powinno obejmować tancerkę a lewa ręka winna być trzymana tak, by kąt pomiędzy przedramieniem a ramieniem wynosił znacznie mniej niż 90 stopni. Ręce tancerki muszą być ustawione tak, by lewa znajdowała się w pozycji poziomej, a prawa pionowej. Rama ramion partnerów musi cechować się sztywnością. Sylwetki tancerzy powinny być wyprostowane a wzrok skierowany dokładnie w tę samą stronę. Tango opiera się w dużej mierze na chodzeniu, dlatego istotne jest to w jaki sposób stawiane są stopy. A stawia się je od pięty, idąc do przodu i od palców, idąc do tyłu. Tempo tańca to od 31 do 33 taktów na minutę a metrum to 2/4. Kroki akcentowane są na raz i na trzy. Choreografia w tangu nie jest czymś pożądanym. W tym tańcu stawia się na improwizację i emocje, choć wyróżnić w nim można zasadę: wolno-szybko-szybko-wolno oraz konkretne kroki, czyli: obrót, wirowanie, promenada i podstawowy krok do przodu i do tyłu. Ponadto, w tańcu tym, rozpoznać można konkretne figury. Do najbardziej znanych należą:

colgada - wychylenie od osi, w którym partnerzy odchylają od siebie korpusy a ich stopy stykają się,

volcada - wychylenie od osi, w którym tancerze przylegają do siebie górnymi częściami ciała, a stopy pozostają w oddaleniu względem siebie,

karesy - figura polegająca na tym, że tancerka ociera nogą o nogę partnera bądź swoją,

lustrada - figura, w której kobieta ociera butem o spodnie tancerza,

przejście - krok, który stawia tancerka, przechodząc nad nogą tancerza,

cuatro - ozdobnik, który polega na tym, że kobieta podnosi jedną nogę przed drugą krzyżując ją tak, by rysować w powietrzu cyfrę 4,

lapiz - figura męska zwana ołówkiem, w której mężczyzna wykonuje prosty obrót z odstawioną w bok nogą,

enrosque - figura, w której tancerz wykonuje obrót a następnie porusza nogami tak, jakby robił to korkociąg,

planeo - jeden z rodzajów obrotu, w którym jedna noga wysunięta jest zdecydowanie na zewnątrz.

Tango to taniec o wielu twarzach i wielu odmianach. Mimo, że najbardziej znane jest tango argentyńskie, to można wyróżnić kilka innych rodzajów tego tańca m.in.:

– tango milonga,

– tango vals,

– tango nuevo,

– tango międzynarodowe,

– tango salon,

– tango amerykańskie,

– tango warszawskie,

– tango fińskie.


Jeśli jesteś fanem tańca i szukasz akcesoriów do uprawiania tej dyscypliny, sprawdź ofertę sklepu Decathlon. W asortymencie znajdują się buty do tańca, odzież oraz wiele innych ciekawych produktów.