Trekking na Kilimandżaro 5895 m n.p.m. Przygotowania do wyprawy na najwyższy szczyt Afryki

Kilimandżaro to najwyższa góra w Afryce. Leży na terytorium Tanzanii tuż przy granicy z Kenią. To właśnie na niej, przez cały rok można zobaczyć jedyny na kontynencie afrykańskim śnieg. Kilimandżaro stanowi jeden z samotnych masywów, które zaliczane są do najwyższych. Na terenie masywu znajdują się trzy szczyty, które niegdyś były wulkanami, obecnie zaś stanowią pozostałości po nich. Są to:

Uhuru Peak, który leży na wulkanie Kibo i cechuje się wysokością 5895 m n.p.m.,

Mawenzi Peak o wysokości 5150 m n.p.m.,

Shira Peak, wynoszący się na wysokość 3940 m n.p.m.

Jak wspomnieliśmy wyżej, w górnej części Kilimandżaro, znaleźć można całoroczny śnieg. Panuje tam bowiem klimat równikowy górski, który sprawia, że wyższe poziomy cechują się znacznie niższą temperaturą (nawet do -15°C) niż poziomy położone niżej (na których panuje upał).

Zanim kupisz bilet do Tanzanii, dokładnie zaplanuj cały przebieg wyprawy. Sprawdź czy na trekking na Kilimandżaro pozwala Twój stan zdrowia. Popracuj nad kondycją fizyczną. Dowiedz się kiedy najlepiej lecieć i jak długo powinien trwać cały wyjazd. Poszperaj trochę w internecie na temat tego, co jeszcze warto zwiedzić i gdzie udać się w poszukiwaniu lokalnego przewodnika. Przeczytaj o tym, na czym polega aklimatyzowanie się i jakie szczepienia należy przyjąć przed wylotem. W końcu upewnij się czy posiadasz cały niezbędny do wyprawy sprzęt turystyczny. O wszystkich wymienionych tu zagadnieniach, przeczytasz w dalszej części poradnika.

Jak to zwykle bywa w tego typu aktywnościach, istnieje szereg przeciwskazań medycznych, które wykluczają z uczestnictwa w trekkingu na Kilimandżaro. Wpływ wysokości na organizm jest nie tylko odczuwalny, ale i niebezpieczny dla zdrowia i życia, dlatego jeśli posiadasz jakiekolwiek przeciwskazania natury medycznej, zrezygnuj z wejścia na Uhuru Peak. Do najbardziej popularnych przeciwskazań, aby zdobyć ten szczyt należą:

choroby układu krążenia,

choroby układu oddechowego,

choroby układu nerwowego,

choroby endokrynologiczne,

choroby hematologiczne, czyli między innymi skazy krwotoczne, anemia, nowotwór, agranulocytoza, granulocytopenia,

choroby układu pokarmowego.

Nawet jeśli nie cierpisz na żadną z wymienionych wyżej chorób, przed planowaniem trekkingu na Kilimandżaro, skonsultuj się z lekarzem. Nie zalecamy jednak wizyty u internisty, ale u lekarza, który specjalizuje się w zagadnieniach takich jak choroba wysokogórska i szeroko pojęta medycyna podróży.

Wyprawa na Kilimandżaro to propozycja dla każdego miłośnika trekkingu, który cechuje się dobrą kondycją fizyczną. Codzienna wędrówka wyznaczona jest na pokonanie zaledwie około 6-7 kilometrów przy przewyższeniach o wartości około 1 kilometra. Podczas wejścia i zejścia, nie wymagane są umiejętności korzystania ze sprzętu do wspinaczki. Korzysta się bowiem jedynie z raczków i to też nie zawsze i nie na każdej trasie. Trudność techniczna wyprawy jest naprawdę nieduża. Jedynym elementem, który sprawia, że nie każdy może zdobyć Uhuru Peak jest jego wysokość. Im wyżej się znajdujemy, tym trudniej jest nam łapać każdy oddech. I tu przychodzi nam na pomoc wypracowana wcześniej kondycja. Przed planowanym wylotem, pracujemy więc zarówno nad poziomem wydolności jak i siły mięśniowej. Zalecamy między innymi:

regularne treningi interwałowe,

długodystansowe marszobiegi,

trekking górski,

bieganie na średnie dystanse,

trenowanie wchodzenia po schodach z załadowanym plecakiem,

wykonywanie ćwiczeń mięśni kończyn dolnych,

trenowanie mięśni głębokich i mięśni stabilizujących.

Aby wyjazd udał się pod względem pogodowym, należy zorganizować go w lutym bądź październiku. Grudzień radzimy odpuścić ze względu na zbyt dużą liczbę turystów na szlaku. Pozostałe miesiące zaś, oznaczają ryzyko opadów deszczu. Niestety zarówno październik jak i luty nie są gwarantem doskonałej pogody. Deszcz może spotkać nas także i w tych miesiącach, jednak ryzyko to jest znacznie niższe. Z tego powodu warto zadbać o odpowiednie wyposażenie. Przeczytasz o nim w dalszej części poradnika.

Jak przed każdą inną wyprawą, także i przed tą, której celem jest Kilimandżaro, należy wykupić odpowiednie ubezpieczenie. Powinno ono obejmować zarówno leczenie jak i ewentualny powrót do kraju w terminie innym niż widniejący na zakupionym bilecie lotniczym. Sugerujemy zainteresowanie się propozycjami przygotowanymi specjalnie z myślą o wycieczkach górskich i wyjazdach sportowych. Przed wjazdem na teren Tanzanii, należy wykonać zalecane i obowiązkowe szczepienia. Ponadto trzeba zaopatrzyć się w leki, które stosuje się w leczeniu chorób, które występują na terytorium tego państwa oraz w środki farmaceutyczne służące zapobieganiu im. Szczepienia powinno się wykonać około półtora miesiąca przed planowanym wylotem. Do zalecanych należą szczepienia na choroby takie jak:

odra,

świnka,

różyczka,

tężec,

wirusowe zapalenie wątroby typu A

wirusowe zapalenie wątroby typu B,

dur brzuszny,

cholera,

wścieklizna.

Do szczepień wymaganych prawnie przez państwo należy szczepionka na żółtą febrę. W Tanzanii może być bowiem sprawdzana tak zwana żółta książeczka, która potwierdza odbycie szczepienia.

Aklimatyzowanie to przystosowywanie organizmu do innych niż naturalne warunków klimatycznych. W górach ogromne znaczenie ma niższe ciśnienie atmosferyczne a także niższe niż standardowe stężenie procentowe tlenu w powietrzu. Jest to najbardziej odczuwalne podczas wysiłku fizycznego. Kilkudniowy trekking na szczyt Kilimandżaro wymaga więc procesu aklimatyzacyjnego. Aklimatyzować nie da się niestety wcześniej, można to zrobić dopiero na miejscu. Już na wysokości około 3500-4000 m n.p.m. organizm zaczyna mieć problemy z przyswajaniem tlenu. Przypominamy, że wyprawa na dach Afryki wymaga wejścia na wysokość prawie 6000 m n.p.m. Aby uniknąć przykrych objawów choroby wysokościowej, takich jak nudności i wymioty, problemy ze snem, ból głowy, silne zmęczenie i brak apetytu, należy wchodzić powoli i pod żadnym pozorem nie dopuścić do odwodnienia organizmu.

Zdobycie najwyższego szczytu Afryki – Kilimandżaro, wiąże się ze znacznymi zmianami wysokości. To z kolei wymaga odpowiedniego przygotowania pod względem ekwipunku. Elementy garderoby, które należy mieć ze sobą podczas wyprawy Kilimandżaro to:

bielizna termoaktywna,

termoaktywne koszulki z krótkim i długim rękawem,

polar,

softshell,

kurtka przeciwdeszczowa,

lekka kurtka puchowa,

krótkie spodenki sportowe,

spodnie trekkingowe z odpinanymi nogawkami,

spodnie softshellowe,

skarpety trekkingowe,

rękawiczki ,

łapawice,

czapka,

komin,

buty trekkingowe z wysoką cholewką.

Miejscowość Arusha i Moshi to najlepsze miejsca do rozpoczęcia trekkingu na Kilimandżaro. Można w nich znaleźć naprawdę imponującą liczbę agencji, która pomaga zorganizować wyprawę na wierzchołek góry. Pomoc agencji jest naprawdę niezwykle potrzebna, o czym możesz przeczytać w dalszej części poradnika. Zanim więc udasz się do jednej z nich, zastanów się, którą trasą chcesz wejść na szczyt. Dostępne są bowiem aż 8 różnych szlaków, zróżnicowanych pod kątem długości trasy i stopnia trudności. Wyboru możesz dokonywać spośród następujących tras:

Marangu Route, zwana potocznie Coca Cola Route. Jej długość to 64 kilometrów, samo podejście natomiast wynosi około 32 kilometrów. Jest to najbardziej popularna propozycja trekkingu na Kilimandżaro;

Rongai Route, o długości 70 kilometrów i sumie podejść około 36 kilometrów. Ten szlak zapewnia dobrą aklimatyzację, ale warunki na nim panujące należą do trudnych;

Umbwe Route, cechująca się długością 81 kilometrów i sumą podejść około 43 kilometrów. Na tej trasie warunki są naprawdę bardzo ciężkie. Występuje też problem z aklimatyzacją;

Shira Route, czyli trasa długa na 98 kilometrów, w której suma podejść wynosi 60 kilometrów. Trasa rozpoczyna się stosunkowo wysoko, co wpływa negatywnie na aklimatyzację;

Lemosho Route, 98 kilometrowa trasa o podejściu o wartości 60 kilometrów. Trasa jest o tyle ciekawa, że prowadzi przez wspaniały las deszczowy i rozległe wrzosowiska;

Machame Route potocznie znana jako Whiskey Route, której długość to 100 kilometrów a suma podejść około 62 kilometrów. Ta trasa jest propozycją dla bardziej zaawansowanych miłośników trekkingu. Również prowadzi poprzez gęsty las deszczowy, co jest jej niepodważalnym atutem;

Western Branch, która należy do najtrudniejszych tras, jeśli chodzi o trekking na Kilimandżaro. Aby ją pokonać, należy zaopatrzyć się w raki oraz kask. Jej długość to 64 kilometry, suma podejść natomiast

Northern Circuit, długa na 96 kilometrów trasa, która zapewnia dobrą aklimatyzację.

Jak wspomnieliśmy wyżej, trekking na Kilimandżaro wymaga wparcia ze strony agencji. Miejscowy przewodnik jest niezbędny do wejścia na teren Parku Narodowego Kilimanjaro. To on załatwia wszelkie pozwolenia i uiszcza opłaty. W wyprawie pomaga także pomocnik, tragarz oraz kucharz. Mówimy tu oczywiście o wyjeździe organizowanym samodzielnie. Wybierając się na wycieczkę organizowaną przez biuro podróży, sprawę te pozostawia się przydzielonym do tego osobom. Udając się do biura w Tanzanii, należy zadbać o podpisanie umowy z lokalnymi przewodnikami, który mogą poszczycić się państwową licencją. Jak to zazwyczaj bywa, ich oferta różni się nie tylko ceną, ale i szczegółami umowy. Jako, że w grę wchodzi Twoje bezpieczeństwo, upewnij się, że oferują oni wybraną przez Ciebie trasę. Zwróć też uwagę na to, czy wybrane przez Ciebie biuro:

poszczycić się może dużym doświadczeniem w organizowaniu trekkingu na Kilimandżaro. Jest to niezwykle istotna kwestia, ponieważ próba zdobycia najwyższego szczytu Afryki za wszelką cenę może skończyć się tragicznie. Dobry przewodnik będzie wiedział, kiedy należy odpuścić atak szczytowy i udać się do położonej na mniejszej wysokości bazy;

posiada samochód awaryjny, który umożliwia najszybszy transport do szpitala. Powinien on znajdować się na wysokości około 3700 metrów nad poziomem morza;

oferuje butle z tlenem, które ratują zdrowie i życie w przypadku choroby wysokościowej;

posiada w ofercie tak zwany worek gamowa, czyli przenośną komorę hiperbaryczną. Komora w przypadku choroby wysokościowej pozwala na kontrolowanie ciśnienia powietrza w jej wnętrzu;

oferuje codzienne kontrole saturacji i innych parametrów zdrowotnych.

Z Polski do Tanzanii polecieć można z kilku miast. Lot do Aruszy, na lotnisko Kilimandżaro nie jest jednak bezpośredni, więc trzeba przygotować się na przesiadki. Zazwyczaj jest ich dwie, choć zależy to od terminu lotów. Można na przykład lecieć z Polski do Zurychu, a następnie przesiąść się w samolot, który zabierze nas bezpośrednio do Aruszy. Można też lecieć z Polski do Kijowa a następnie przesiąść się w samolot lecący na Zanzibar, a następnie ponownie przesiąść się w samolot, który tym razem zabierze nas do Aruszy. Można również wykupić lot z Polski do Berlina, z Berlina do Szwajcarii a następnie przesiąść się w samolot do Aruszy. Możliwości jest naprawdę dużo, wystarczy triochę poszperać i można upolować naprawdę niezłą okazję.

Jeśli planujesz samodzielnie zorganizować wyjazd na Czarny Ląd, proponujemy zainteresowanie się nie tylko drogą na szczyt Uhuru Peak, ale i zwiedzeniem pobliskiego safari. Warto poczytać nieco na temat Parku Narodowego Serengeti oraz Krateru Ngorongoro, który jest największą kalderą na świecie. Co można spotkać podczas takiego safari po okolicy? Przede wszystkim zwierzęta w ich naturalnym środowisku. Mamy tu na myśli między innymi tytułową Wielką Piątkę, czyli:

afrykańskiego słonia sawannowego,

nosorożca czarnego,

lwa,

bawołu afrykańskiego

lamparta.

Poza fauną, imponująca jest w Tanzanii także flora. Roślinność to jedna z ważniejszych atrakcji tego niezwykłego państwa. Podziwiać tam można między innymi majestatyczne, olbrzymie baobaby.