Trening przed zawodami kulturystycznymi skupia się nie tylko na budowie mięśni, ale także ćwiczeniu póz. Prezentacja swojej sylwetki odbywa się według określonego schematu:
– poza „mięśnie dwugłowe ramion przodem” (sprawdzana jest kondycja bicepsów w porównaniu do tricepsów, proporcje mięśni czworogłowych ud do mięśni łydek, a także relacje długości tułowia, nóg, ud oraz podudzi);
– poza „mięśnie najszersze grzbietu przodem” (ocenie podlegają wszystkie mięśnie widoczne od przodu, a także stosunek szerokości pleców do bioder i talii);
– poza „mięśnie klatki piersiowej bokiem” (analizowane są mięśnie klatki piersiowej, ramion, naramiennych, przedramion oraz nóg; ważne są też proporcje nóg względem tułowia);
– poza „mięśnie dwugłowe ramion tyłem” (oceniane są wszystkie mięśnie widoczne z tyłu);
– poza „mięśnie najszersze grzbietu tyłem” (sprawdzany jest stosunek górnej części ciała do dolnej, a także proporcje mięśni naramiennych, pleców, talii i ud);
– poza „mięsień trójgłowy ramienia bokiem” (analizie podlegają mięsień trójgłowy ramienia, mięsień dwugłowy uda oraz mięśnie łydek);
– poza „mięśnie brzucha przodem” (oceniane są mięśnie brzucha oraz czworogłowe uda).
W drugiej części zawodnicy mają możliwość wykonania układu dowolnego, często w połączeniu z choreografią. Warto zatem włączyć do swojego planu treningowego nie tylko serie siłowe, ale także opracować sposób pokazywania własnej sylwetki.