Jak dobrać kij do unihokeja?  

Pierwszą rzeczą nad którą powinniśmy się zastanowić podczas wybierania kija do unihokeja jest strona, po której go trzymamy (lewa lub prawa). Kije, które są obustronne (uniwersalne – mają prostą, niewyprofilowaną łopatkę) są dobre jedynie na etapie zabawy, zarażania dzieci nową dyscypliną sportu lub po prostu do rekreacji. Takie kije nie nadają się do regularnych czy profesjonalnych treningów. Takim kijem jest właśnie model 100 marki Decathlon – Oroks, z podziałem dla dzieci i dorosłych.

Zawodnicy, którzy chcą regularnie trenować i poprawiać swoje umiejętności powinni się zdecydować na kij lewy lub prawy. Tutaj od razu należy wspomnieć o najczęściej popełnianym błędzie przy wyborze kija. Wiele osób uważa, że prawy kij do unihokeja jest dla osób praworęcznych, a lewy dla leworęcznych. A jest dokładnie odwrotnie!

Jak je w takim razie odróżnić?

– Lewy – lewa dłoń trzyma kij niżej, prawa wyżej, łopatka jest wygięta w prawo
– Prawy – prawa dłoń trzyma kij niżej, lewa wyżej, łopatka jest wygięta w lewo

Osoby praworęczne powinny grać kijem lewym, ponieważ w trakcie gry ofensywnej trzymają go z lewej strony ciała. Prawą ręką chwytają mniej więcej za koniec trzonka, a lewą mniej więcej w połowie długości kija. Dzieje się tak również dlatego, że w sytuacji trzymania kija jedną ręką (np. w czasie szybkiego biegu bez piłki lub gry w obronie, blokowania) dalej będziemy trzymać kij naszą dominującą, „lepszą” ręką. Często dzieci na początku swojej przygody z unihokejem mówią, że wolą trzymać kij z prawej strony. Wynika to z ich nieświadomości, ponieważ koncentrują się na zabawie i strzałach, a nie skupiają się na tym, jak wygląda prawdziwa gra – także ta w obronie. Oczywiście są wyjątki od tej reguły. Niektóre osoby praworęczne odczuwają dyskomfort, mając kij lewostronny i wolą prawy. Tak samo leworęczni mogą odczuwać dyskomfort, trzymając kij na prawą stronę. Na świecie jest wielu zawodników, którzy z powodzeniem radzą sobie, nie trzymając się tej reguły. Znam też takie przypadki, które w czasie trwania swojej kariery zmieniały stronę trzymania kija do unihokeja.

Z doświadczenia wiem, że odpowiedni dobór sztywności kija sprawia największą trudność, zwłaszcza młodym zawodnikom, którzy dopiero wznoszą się na wyżyny swoich umiejętności. Ten parametr odgrywa jednak bardzo ważną rolę, jeśli trenujemy już na wysokim poziomie. Sztywność określa „plastyczność” kija (jak bardzo wygnie się, odkształci przy nacisku). Podawana jest w milimetrach, między 23 a 40 (chociaż z tak skrajnie twardymi i skrajnie miękkimi kijami nigdy się fizycznie nie spotkałam, może w krajach, gdzie unihokej jest sportem narodowym, występuje taki flex). Im wyższa wartość, tym kij jest bardziej miękki. Masa zawodnika ma tu kluczowe znaczenie. Graczom do około 60kg wagi zaleca się flex między 40 mm, a 30 mm. Osoby z większą wagą powinny się skupić zatem na kijach z flexem poniżej tej wartości. Najczęściej spotykałam się z takim podziałem:

Dzieci 40-32, kobiety 32-28, mężczyźni 28-23.

Generalnie im jesteś silniejszy, tym Twój kij do unihokeja powinien być sztywniejszy. Jakie są konsekwencje źle dobranego kija, jeśli chodzi o ten parametr? Jeśli masz zbyt miękki kij, możesz go w bardzo łatwy sposób złamać. Możesz także w nieodpowiedni sposób go wygiąć, co z kolei doprowadzi do bardzo nieprecyzyjnego i słabego strzału. Jeśli z kolei wybierzesz kij za twardy, to Twoja moc będzie za słaba, aby odpowiednio wygiąć kij podczas strzału. Trzonek kija nie będzie wystarczająco elastyczny, co w konsekwencji doprowadzi do spadku prędkości uderzonej piłki. Strzał więc będzie wolny i najprawdopodobniej przeciwnik zdąży w porę zareagować. Dlatego tak ważne jest, aby prawidłowo dobrać sztywność kija do swojej wagi i siły. Na każdym trzonku kija bez problemu można znaleźć informację o jego sztywności.

Skupiając się na tych trzech pierwszych parametrach, często zapominamy o tym ostatnim. Tworzywo, z którego wykonany jest kij, wpływa przede wszystkim na jego żywotność, czyli wytrzymałość (a w konsekwencji także na wagę). Droższe materiały mają mniejszą masę, co się przydaje zwłaszcza podczas wielogodzinnych treningów czy meczów. Pamiętajmy, że możemy przedłużyć trwałość kija, kupując pokrowiec na kije do unihokeja.

Wyróżniamy trzy tworzywa:
a) kompozyt – najtańszy z materiałów, dlatego najczęściej spotykany w kijach dla osób początkujących. Charakteryzuje się przeciętną wytrzymałością. Ten typ dominuje wśród kijów szkolnych.

b) włókno szklane – bardzo lekkie, ale jednocześnie kruche. Polecane graczom początkującym, ze względu na łatwość manewrowania.

c) karbon –  najwyższej jakości materiał, a co za tym idzie – najwyższej jakości sprzęt. Kij bardzo wytrzymały, jednocześnie bardzo lekki, dzięki czemu może służyć przez wiele długich lat. Materiał ten absorbuje uderzenia i wstrząsy, co powoduje, że zawodnik dużo wolniej się męczy niż w przypadku kijów z innych tworzyw, bo potrzebuje mniejszego zużycia energii do dobrego strzału. Dzięki temu takie kije również wolniej się starzeją, bo są mniej „obciążone”. Karbon nigdy nie występuje sam – zawsze jest w proporcji do kompozytu. Najlepsze, a zarazem najdroższe kije mają stosunek 85:15. Na każdym kiju bez problemu można znaleźć informację o tym, z jakiego materiału został wykonany.

Reasumując – źle dobrany kij często przeszkadza w doskonaleniu swoich umiejętności oraz prowadzi do frustracji, zwłaszcza u młodego zawodnika. W krótkim czasie może też zniechęcić do dalszych treningów. Bez względu na to, czy Ty lub twoje dziecko uczęszczacie na treningi klubowe, szkolne czy wyłącznie gracie w domu, powinniście mieć swój własny sprzęt do unihokeja, który jest idealnie dopasowany do waszych potrzeb. To naprawdę nie jest duży wydatek, a sprawi niesamowitą radość z uprawiania sportu. Któż by nie chciał mieć własnego przyjaciela, z którym mógłby ćwiczyć wszędzie i o każdej porze? Tak jak piłkarze mają swoją ulubioną piłkę czy buty, tak unihokeiści przywiązują wielką wagę do swojego kija.