Punktacja w tenisie ziemnym. Co warto wiedzieć o zasadach gry?

Żeby zrozumieć zasady punktacji, najpierw trzeba wytłumaczyć ogólną strukturę meczu tenisowego. Mecz tenisa ziemnego składa się z setów. W przypadku mężczyzn gra toczy się do trzech wygranych setów (ogólnie może być ich rozegranych pięć), a w przypadku kobiet do dwóch wygranych setów (ogólnie może być ich rozegranych trzy). Z tego powodu mecze męskie trwają zazwyczaj dłużej niż spotkania w tenisie kobiecym.

Na seta składają się tak zwane gemy. Zawodnik lub zawodniczka, aby wygrać seta, musi zwyciężyć w minimum sześciu gemach, z przewagą co najmniej dwóch nad przeciwnikiem. W sytuacji, kiedy mamy w secie wynik 6:6, rozgrywany jest tie-break. Jego zadaniem jest ostatecznie zdecydować o wyniku seta. Gracze kolejno wykonują serwisy, a punkty są liczone od 1 do 7. Pierwszy zawodnik, który zdobędzie 7 punktów (z zachowaniem dwóch punktów przewagi nad przeciwnikiem), zostaje zwycięzcą seta.

Tym samym możemy przejść do najmniejszego elementu meczu tenisowego, czyli punktacji składającej się na gema. Żeby zwyciężyć w gemie, zawodnik lub zawodniczka muszą zdobyć cztery punkty. Co ważne, nie są one numerowane od 1 do 4, a 15, 30 oraz 40. Kolejny punkt oznacza wygranego gema. Czasami zdarza się jednak sytuacja, kiedy wynik wynosi 40:40. Co wtedy?

Gdy obu graczy ma na swoim koncie 40 punktów, jest to tak zwany deuce. Żeby zwyciężyć w gemie, gracz musi wygrać dwa następne punkty z rzędu. Pierwszy zdobyty punkt po deuce nazywany jest „advantage in”, czyli „przewaga jednego z graczy”. Jeżeli zawodnik zdobędzie kolejny punkt, oznacza to rozstrzygnięcie gema na jego korzyść.

Punktacja stosowana w tenisie zdecydowanie wyróżnia się na tle innych sportów. Dla osób, które nie miały wcześniej do czynienia z tą dyscypliną, oznaczanie punktów za pomocą liczb 15, 30 oraz 40 może wydawać się bardzo nienaturalne. Jak się można jednak domyślić – stoi za tym jakaś historia. W tym przypadku mamy dwie teorie, które próbują wyjaśnić taki, a nie inny sposób zapisywaniu punktów. Skąd taka punktacja w tenisie?

Za bardziej prawdopodobną uznaje się drugą z teorii. Jest ona ściśle związana z hazardem. W dawnych czasach powszechną praktyką było zakładanie się kibiców z zawodnikami o wynik meczu. Taki zakład opierał się zwykle o 1 denara, który dzielił się na 60 sous. Każda wygrana piłka była wyceniana na 15 sous, natomiast oznaczenie trzeciego punktu skrócono z „forty-five” do „forty” z powodów praktycznych. Tego typu określenia przetrwały do dzisiejszych czasów pod postacią punktacji meczu opartej na oznaczeniach 15, 30 oraz 40.

Kilka słów warto również poświęcić tak zwanej punktacji turniejowej, czyli punktom do rankingu przyznawanym za poszczególne turnieje. Najlepiej punktowanymi turniejami w tenisie są oczywiście te zaliczane do Wielkiego Szlema, czyli Australian Open, French Open, Wimbledon oraz US Open. Za zwycięstwo w jednej z tych prestiżowych imprez zawodnik lub zawodniczka otrzymuje po 2000 punktów do dedykowanego im rankingu.

Zasady punktacji w tenisie są dosyć proste, jednak dla osoby, która dopiero zaczyna się interesować tą dyscypliną, mogą być nieco niezrozumiałe. Aby dyscyplina stała się przejrzysta, konieczne jest zrozumienie struktury meczu i takich pojęć jak set, gem oraz podstawy naliczania punktów. Te ostatnie są dosyć specyficzne, jednak mają one swoje uzasadnienie w historii. 

Chciałbyś zacząć zgłębiać tajniki tenisa? A może samodzielnie grać? Jeżeli tak, sprawdź ofertę Decathlon, która oferuje zarówno początkującym, jak i zaawansowanym tenisistom cały potrzebny sprzęt taki jak na przykład rakiety tenisowe i piłki tenisowe oraz odzież do gry!