Czerwone Wierchy – kiedy i którym szlakiem?

Zwiedzając Tatry Zachodnie, Czerwone Wierchy powinny być jednym z punktów Twojej wycieczki. W wielu miejscach są bardzo łagodne, jednak zdarzają się trudniejsze i niebezpieczne podejścia. Skąd pochodzi nazwa Czerwone Wierchy? Od licznie porastającej stoki rośliny sit skucina. Jesienią barwi się na czerwono.

Na masyw Czerwonych Wierchów składają się cztery szczyty, oddzielone trzema przełęczami: Mułową, Litworową i Małołącką. 

– Ciemniak 2096 m n.p.m; 
– Krzesanica 2122 m n.p.m; 
– Małołączniak 2096 m n.p.m;
– Kopa Kondracka 2096 m n.p.m.

Jak widać, szczyty Czerwonych Wierchów wysokość mają całkiem okazałą. Ich zaletą są jednak nie tylko piękne widoki, które oferuje Krzesanica i Ciemniak. Są one jak rzeszoto podziurawione jaskiniami. To właśnie w tym masywie znajdują się największe z tatrzańskich jaskiń. Większość z nich jest niedostępna dla ruchu turystycznego. Stanowią ostoję dzikich zwierząt, a wejście do nich też nie jest na tyle bezpieczne, aby można się tam było zapuszczać bez przynajmniej wstępnego przygotowania. 

Jeśli chodzi o Czerwone Wierchy, trudność nie jest na poziomie alpejskim. Nie stanowią wyzwania dla nawet średnio doświadczonych turystów. Same w sobie nie są też zwykle wymieniane na liście najpiękniejszych gór. Na czym więc polega ich fenomen?

– Przede wszystkim na Czerwone Wierchy można się łatwo dostać dobrze utrzymanymi szlakami, nawet z samego Zakopanego. Logistyka jest w tym przypadku naprawdę solidnym argumentem za.

– Po drugie, być może w samych Czerwonych Wierchach nie ma niczego urzekającego (choć wiele osób jest nimi zachwyconych), to jednak widoki z tego masywu należą bez dwóch zdań do jednych z najpiękniejszych w Tatrach.

– Szlaki na Czerwone Wierchy są proste – to argument, który przemawia nawet do niedzielnych turystów. I zgoda, nadal wypada odpowiednio się ubrać, ale od strony technicznej nie trzeba się szczególnie przygotowywać. Wystarczy w miarę dobra kondycja. Jak już zdobyliście kilka prostszych wierzchołków w Tatrach, to Czerwone Wierchy będą ich kontynuacją.

Wybierając się w Czerwone Wierchy, mapa turystyczna może być przydatna, jednak warto wiedzieć, że trasy są dobrze utrzymane, w większości nie sprawiają żadnych trudności nawet początkującym turystom. Z wielu z nich możesz zejść do Doliny Kościeliskiej i w inne ciekawe miejsca. Jak szlak wybrać? Oto opisy tras przez Czerwone Wierchy.

Grzbietem prowadzi szlak czerwony. Na tym odcinku nie ma już mowy o trudnościach technicznych. Przewyższenia są niewielkie, podłoże równe i wygodne. Jedyny dyskomfort może wynikać z odsłonięcia szlaku w obszarze Krzesanicy. O ile ekspozycja ma świetne walory, to na szlaku przez Czerwone Wierchy może być uciążliwa ze względu na wiatr, który na szczęście przeważnie nie jest zbyt silny. Warto jesienią zabrać ze sobą dobrą kurtkę turystyczną.

Z Kuźnic na Polanę Kalatówki początkowo szlak prowadzi niebieską trasą. Po drodze miniesz Hotel Górski i Kondratową Polanę. Na rozstaju wybierz szlak zielony. Po półtorej godzinie dojdziesz to miejsca, z którego rozciągają się widoki na Bystrą, Błyszcz i Tomanowy Wierch. Dochodząc do Kopy, możesz zobaczyć między innymi Niżnią Świstówkę. 

Na Ciemniak prowadzą dwa szlaki turystyczne – zielony i czerwony. Jeśli chodzi o ich poziom trudności, to są zasadniczo porównywalne, natomiast czerwony jest krótszy. Wybór między tymi dwiema opcjami jest mocno subiektywny. Zielony szlak wiedzie przez nieco trudniejsze tereny ze względu na luźniejsze podłoże na pewnym odcinku, ale jego pokonanie nie wymaga większych umiejętności. 

Kopa Kondracka daje wiele możliwości. Proste rozwiązanie to żółty szlak z Kondrackiej Przełęczy – droga bardzo nieskomplikowana, na której zdecydowanie bardziej niż umiejętności, przyda się po prostu kondycja i brutalna siła w nogach. Również jest to w miarę kameralny szlak, a to dlatego, że najpierw trzeba dotrzeć na Kondracką Przełęcz z Doliny Kondratowej albo Małej Łąki. Ostatecznie z przełęczy można wyruszyć również na Giewont szlakiem niebieskim.

Przełęcz pod Kopą Kondracką można zdobyć oddzielnie, wchodząc zielonym z Doliny Kondratowej albo czerwonym z Kasprowego Wierchu. To popularne rozwiązanie wśród osób, które mają nieco więcej czasu i nie zamierzają schodzić tego samego dnia. Dostaniesz się tam też z Hali Ornak. 

Czas całej tej trasy w Tatrach zajmuje 8 godzin 55 minut. Dystans do pokonania wynosi 17,5 kilometra. Trasa prowadzi od Kir, gdzie możesz zostawić samochód na parkingu, przez Ciemniak i Kondracką Kopę z zejściem na koniec do Kir. Pierwszy etap biegnie szlakiem w kierunku Zahradziska, Polany Upłaz, Chudej Przełączki i Twardej Kopy. Następnie szlak prowadzi do Krzesanicy, a potem Małołączniaka. Po pokonaniu Kondrackiej Kopy należy przejść przez Kondracką Przełęcz, Wielką Polanę w Dolinie Małej Łąki, Przysłup Miętusi i Zahradziska. 

Masz w planach wycieczkę na Czerwone Wierchy? Ile się idzie? To zależy. Na Czerwone Wierchy najłatwiejsza trasa wiedzie czerwonym szlakiem. Można go przejść przez około 2 godziny w jedną stronę. Z kolei przez Przysłop Miętusi może zająć nawet 3. Najdłuższa trasa, przez Krzesanicę, Ciemniak i Twardą Kopę zajmuje około 9 godzin.

Czerwone Wierchy zapewniają świetne wrażenia widokowe o każdej porze roku. Planując wyjście, trzeba jednak mieć na uwadze kilka ograniczeń. 

Po pierwsze, na niektórych szlakach są planowo zamykane niektóre odcinki na zimę w związku z zagrożeniem lawinowym. Po drugie, sam wierzchołek grzbietem ze względu na ekspozycję jest o tej porze roku po prostu nieprzyjemny – wiatr i niska temperatura mogą poważnie uprzykrzyć wędrówkę. Na większości szlaków są też odcinki może nie trudne, ale nieco trudniejsze – akurat na tyle, żeby pod śniegiem stawały się męczące lub wręcz niebezpieczne. Ze względu na to, że wiele grani jest w tym rejonie i tak ostro podciętych, zima wydaje się dość problematyczna.

W opinii wielu turystów to jesień jest odpowiednią porą roku do zdobycia Czerwonych Wierchów. Problem polega tylko na wstrzeleniu się w okienko pogodowe. Jeśli będzie jeszcze sucho i w miarę ciepło, to tłoku już nie powinno być, za to walory widokowe nawet się poprawią w stosunku do lata. Wiosna brzmi kusząco, ale na pewno już po krokusach, bo kiedy te kwitną w Dolinie Kościeliskiej, wyżej wciąż leży sporo śniegu, a kiedy ten zejdzie, tak naprawdę wiosna jest już w pełni. Jeśli zastanawiasz się, kiedy Czerwone Wierchy są czerwone, to właśnie jesienią, na przełomie września i października.

Czerwone Wierchy nie są pozycją obowiązkową w portfolio doświadczonych turystów górskich. Jeżeli jednak masz obawy, czy trudniejsze szlaki cię nie pokonają, a chcesz poczuć przedsmak bardziej wymagających tras, to zdecydowanie warto tu wejść. Tak naprawdę z większym bagażem doświadczenia to też warte uwagi – z jednej strony rekreacja, a z drugiej, nawet taka prosta trasa znakomicie potrafi przypomnieć, co jest w turystyce górskiej najpiękniejszego.