Rohacze - szlak i przygotowanie do wyprawy na Orlą Perć Tatr Zachodnich

Rohacze to dwa skaliste szczyty znajdujące się w grani głównej Tatr Zachodnich. Rohacz Płaczliwy (2126 m n. p. m.) oraz Rohacz Ostry (1962 m n. p. m.) to szczyty, które można zdobyć tylko jeśli posiadamy doświadczenie wysokogórskie oraz odpowiednie umiejętności. To całodzienna i trudna wycieczka, ale widok rozciągający się praktycznie przez całą wędrówkę wynagradza cały trud.

Z Rohacza Płaczliwego i Rohacza Ostrego można dostrzec najbardziej odległe szczyty Tatr, w tym nawet Świnicę, fragment Giewontu czy Kominiarski Wierch. Ze względu na trudność przejścia po grani między Rohaczami, szlak ten porównywany jest z Orlą Percią.

Szlak prowadzący na Rohacze to szlak czerowny, jednak do samego czerwonego szlaku można podejść z dwóch stron, czyli szlakiem żółtym (od Żarskiej Przełęczy) i szlakiem niebieskim (od Wołowca albo od Jamnickich Stawów). Najlepiej jest wykonać pętlę na trasie Wołowiec – Rohacz Ostry i Płaczliwy – Smutne Sedlo. Można ją pokonać w obie strony, ale najlepiej zacząć od Wołowca.

Trasa jest wtedy nieco dłuższa, ale oferuje trochę łatwiejsze podejście do łańcuchów, które same w sobie są wyzwaniem. Na czerwonym szlaku na Rohacze łańcuchy znajdują się bezpośrednio na grani, a w pewnym momencie po jednej stronie mamy łańcuch, a po drugiej – przepaść. Jeśli nie mamy lęku wysokości, to wspięcie się na szczyt Rohaczy daje nam okazję do zrobienia niesamowitych zdjęć i nacieszenia oczu wspaniałymi widokami!

Szlak na Rohacze to wycieczka, która z odpoczynkiem zajmuje ok. 11 h. Główny szlak oznaczony jest kolorem czerwonym, ale warto przed wyjściem uważnie przestudiować mapę. Jeśli chcemy zrobić pętlę zahaczającą o Rohacze i nie wracać tą samą drogą, to czeka nas przejście krótkimi odcinkami szlakami zielonym i niebieskim.

Rohacze to szlak pełen ekspozycji, pięknych widoków oraz posiadający ułatwienia techniczne (a dokładniej cztery sekwencje łańcuchów). Jeśli potrafimy korzystać ze sprzętu do via ferraty, możemy rozważyć zabranie ze sobą lonży i uprzęży do samoasekuracji. Nie jest to jednak konieczne. Wejście na Rohacze mimo wszystko wymaga kondycji, obycia z górami i skupienia. Podobnie jak szlak na Zawrat, nie jest to trasa dla każdego. Jeśli potrzebujemy nieco prostszej trasy z równie emocjonującymi widokami, wybierzmy raczej szlak na Krywań.

Jednak jeśli planujemy zdobyć Rohacze, konieczne będzie wcześniejsze zdobycie doświadczenia na innych, niższych górach z mniejszą ilością ekspozycji. Nie da się pokonać tego szlaku w zwykłych butach, konieczne są buty trekkingowe.

Ze względu na trudność szlaku i fakt, że będziemy się znajdować po słowackiej stronie gór, należy wykupić ubezpieczenie w Tatry Słowackie. Przed wyjściem w góry sprawdźmy pogodę oraz stan sprzętu, który zabieramy. Idąc na Rohacze weźmy też duży zapas wody, na grani i podczas większości wędrówki nie znajdziemy ani jednego źródła.