Szczyt Mount Everest – najważniejsze wyprawy i ciekawostki

Mount Everest, znany w Nepalu jako Sagarmatha, a w Tybecie jako Chomolungma, cechuje się surowymi warunkami klimatycznymi. Temperatury latem mogą spadać tam poniżej -20°C, a zimą nawet do -60°C. Ciśnienie atmosferyczne na Mount Everest jest ekstremalnie niskie – na szczycie wynosi około jednej trzeciej ciśnienia na poziomie morza, co stanowi wyzwanie dla wspinaczy. Ekstremalne warunki pogodowe, takie jak silne wiatry, mogą osiągać prędkość do 160 km/h, co dodatkowo utrudnia wspinaczkę. Z tego powodu Mount Everest latem przyciąga większą grupę himalaistów. Gdzie dokładnie jest Mount Everest? Góra należy do pasma Himalajów i leży pomiędzy Nepalem a Tybetem. Południowa część szczytu wraz z podstawą znajdują się w Nepalu, natomiast Północna ściana leży na terytorium Tybetu. Nazwę góry wymyślił Andrew Scott, który chciał w ten sposób uhonorować Sir Georga Everesta. Gdzie jest Mount Everest?

Wspominaliśmy już ile metrów ma Mount Everest, przypomnijmy jednak, że góra ta mierzy niemal 9 tysięcy metrów nad poziomem morza. Nic więc dziwnego, że widok ze szczytu Mount Everest jest spektakularny – widać stamtąd panoramę Himalajów rozciągającą się na setki kilometrów. Jednak ze względu na ekstremalne warunki, tylko nieliczni mogą się cieszyć tym widokiem i to przez krótki czas. Przebywanie na szczycie zazwyczaj trwa tylko kilka minut ze względu na ryzyko związane z niskim poziomem tlenu i ekstremalnym zimnem.

Kto pierwszy zdobył Mount Everest? Otóż pierwsze udane wejście na Mount Everest miało miejsce 29 maja 1953 roku. Dokonali tego Edmund Hillary z Nowej Zelandii i Tenzing Norgay. To historyczne osiągnięcie stało się symbolem ludzkiej determinacji i odwagi. Himalaiści, wspinając się pomimo trudnych warunków pogodowych, pokonali liczne przeszkody w tym tak zwany Step Hillary'ego, skalną formację tuż poniżej szczytu, która wymagała wyjątkowych umiejętności technicznych.

Od pierwszego wejścia na Mount Everest wiele osób podjęło się wyzwania zdobycia najwyższego szczytu świata. Wśród nich warto wspomnieć Reinholda Messnera, który w 1978 roku jako pierwszy zdobył Everest bez użycia dodatkowego tlenu. Jego osiągnięcie zostało uznane za jedno z największych w historii himalaizmu. Trzeba mieć również na uwadze to, że choć sam atak szczytowy jest ogromnym wyzwaniem dla organizmu, to późniejsze zejście z góry również kosztuje wiele energii.

Warto wspomnieć również o Polce, Wandzie Rutkiewicz. Zdobyła ona wierzchołek Everestu w ramach niemiecko-szwajcarskiej ekspedycji jako trzecia kobieta w historii. Miało to miejsce w 1978 roku. Przed nią dotrzeć na szczyt udało się innemu Polakowi, Jerzemu Surdelowi. 

Przez lata wydawało się, że najszybsze wejście na Mount Everest zostało dokonane przez Pemba Dorję, który rzekomo wszedł na górę w zaledwie 8 godzin i 10 minut. Po latach okazało się jednak, że mężczyzna nie zdobył wówczas szczytu, co potwierdził nepalski sąd. Z tego powodu za oficjalnego rekordzistę uważa się Lakpę Gelu z czasem 10 godzin i 45 minut.

Mount Everest jest miejscem, gdzie ustanawiane są liczne rekordy. Wśród nich jest również rekord liczby wejść na szczyt, który należy do Kami Rita, 24-krotnego zdobywcy Everestu. Inne wyzwania to zdobycie szczytu bez dodatkowego tlenu, zimą czy też w rekordowo krótkim czasie. Wspinacze z całego świata przyjeżdżają do Nepalu, aby spróbować swoich sił i ustanowić nowe rekordy na tej legendarnej górze.

Mount Everest jest również miejscem wielu tragedii. W 1996 roku, 8 osób zginęło podczas próby zdobycia szczytu, co zostało szeroko opisane w książce „Wszystko za Everest” Jona Krakauera. Katastrofa ta stała się przestrogą dla wspinaczy, pokazując, że nawet najlepiej przygotowani mogą paść ofiarą nieprzewidywalnych warunków pogodowych i ludzkich błędów.

Co niepokojące, w ostatnich latach liczba tragedii rośnie. Wynika to między innymi z tego, że sam Mount Everest przyciąga wielu turystów. Próbę zdobycia góry podejmuje coraz więcej amatorów, co w niektórych przypadkach kończy się niestety tragicznie.

Do tej pory około 10 000 osób próbowało zdobyć Mount Everest, z czego ponad 300 zginęło podczas wspinaczki. Statystyki te pokazują, jak ryzykowne jest to przedsięwzięcie. Tylko w ubiegłym roku śmierć poniosło 10 osób. Wspinaczka na Mount Everest wymaga kondycji fizycznej, umiejętności technicznych oraz umiejętności radzenia sobie w ekstremalnych warunkach pogodowych. Każdego roku setki wspinaczy próbują swoich sił na tej górze, jednak nie wszyscy wracają do domów.

Jednym z narastających problemów na Mount Everest jest tłok na trasach wspinaczkowych. W sezonie wspinaczkowym, który przypada na kwiecień i maj, na górze często znajdują się jednocześnie setki wspinaczy, co prowadzi do zatorów i opóźnień, a także zwiększa ryzyko wypadków. Często widok długich kolejek osób czekających na swoją kolej, aby wspiąć się na wierzchołek, staje się coraz bardziej powszechny. Niestety, wiąże się to również z ogromnym ryzykiem, ponieważ z tego powodu himalaiści muszą dłużej przebywać w ciężkich warunkach, zmierzając w kierunku szczytu.

Rosnąca liczba wspinaczy na Mount Everest ma znaczący wpływ na środowisko naturalne. Góra i jej otoczenie borykają się z problemem zanieczyszczenia, w tym pozostawiania śmieci, sprzętu wspinaczkowego i ludzkich odchodów. W odpowiedzi na te problemy, zarówno rządy Nepalu i Chin, jak i organizacje międzynarodowe wprowadziły programy mające na celu zmniejszenie negatywnego wpływu turystyki wysokogórskiej na górę

Często wybierane trasy prowadzące na szczyt to droga południowa z Nepalu i droga północna z Tybetu. Droga południowa, którą po raz pierwszy zdobyli Hillary i Tenzing, jest uważana za bardziej dostępną, choć nadal niezwykle wymagającą. Wariant tybetański jest technicznie trudniejszy i bardziej narażony na silne wiatry, ale oferuje mniejsze ryzyko lawin.

Przygotowania do wspinaczki na Mount Everest zaczynają się na długo przed wyprawą. Przyszli zdobywcy muszą przejść intensywny trening fizyczny, aby poprawić swoją kondycję i wytrzymałość. Aklimatyzacja jest kluczowym elementem, ponieważ pozwala organizmowi dostosować się do niskiego poziomu tlenu na dużych wysokościach. Wielu wspinaczy spędza kilka tygodni w wyższych partiach Himalajów, aby przyzwyczaić się do warunków, zanim podejmą próbę zdobycia szczytu.

Zastanawiasz się nad tym, ile trwa wejście na Mount Everest? Ostatnia faza trwa około 10 godzin. Jednak licząc czas od momentu przyjazdu na miejsce do wejścia na szczyt należy nastawić się na... kilka tygodni zdobywania tej góry. Niektórym sama aklimatyzacja zajmuje około 40 dni.

Wspinaczka na Mount Everest wymaga specjalistycznego sprzętu, takiego jak butle z tlenem, namioty, specjalne ubrania chroniące przed ekstremalnym zimnem oraz zaawansowany sprzęt wspinaczkowy. Logistyka wyprawy obejmuje organizację transportu, zaopatrzenia oraz zespołu wsparcia, który często składa się z doświadczonych Szerpów. 

Społeczność Szerpów, która odgrywa znaczącą rolę w organizacji i prowadzeniu wypraw na Everest, doświadcza zarówno korzyści, jak i wyzwań związanych z turystycznym zainteresowaniem górą. Praca Szerpów jest niezwykle niebezpieczna, ale z drugiej strony przynosi im spore dochody. W ostatnich latach coraz większy nacisk kładzie się na to, aby poprawić warunki specyficznej pracy i bezpieczeństwa tych przewodników.

Mount Everest to nie tylko najwyższa góra świata, ale również symbol determinacji. Od pierwszego wejścia w 1953 roku, przez kolejne rekordy i wyzwania, góra ta fascynuje i przyciąga ludzi z całego świata. Wspinaczka na Everest to niezwykłe doswiadczenie, które wymaga nie tylko kondycji fizycznej, ale także ogromnej determinacji i przygotowania. Mimo wielu niebezpieczeństw, magia najwyższego szczytu świata nadal przyciąga śmiałków, którzy pragną zmierzyć się z jego potęgą. Każdego roku setki wspinaczy podejmują ryzyko, aby stanąć na szczycie, a historie ich sukcesów i porażek wciąż inspirują kolejne pokolenia.