Szlak na Śnieżkę – który szlak wybrać do wejścia na Śnieżkę?

Śnieżka jest najwyższym szczytem województwa dolnośląskiego, najwyższym punktem w Karkonoszach, najwyższym szczytem Sudetów, a także najwyższą czeską górą. Charakteryzuje się największą spośród polskich gór wybitnością, co nietrudno potwierdzić na oko: Śnieżka zdecydowanie wyróżnia się z krajobrazu, a z jej szczytu przy sprzyjających warunkach można spojrzeć na punkty oddalone o, bagatela, 200 kilometrów.

Szczyt znajduje się na granicy polsko-czeskiej (wskazówka: to znaczy, że dostać się na niego też można z obu stron granicy) i jest zwieńczeniem Czarnego Grzbietu. Co oczywiste, jest obowiązkowym punktem dla zdobywców Korony Europy, Korony Gór Polski, Korony Sudetów oraz Korony Sudetów Polskich. Znajduje się po stronie polskiej na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego.

Śnieżka jest górą przetartą i wykorzystywaną turystycznie już bardzo długo. Wielu właśnie w zdobywaniu Śnieżki upatruje początków zorganizowanej turystyki górskiej. To były wprawdzie dawne czasy, ale istniejące dziś szlaki w wielu przypadkach prowadzą w śladzie historycznych wypraw. Śnieżka tras turystycznych ma naprawdę wiele:

– Czerwony szlak na Śnieżkę tak zwanymi zakosami. To najkrótsza trasa na Śnieżkę od schroniska Dom Śląski. Trasa na szczyt trwa stąd około 45 minut, a w czasie jej trwania można podziwiać na przykład Kocioł Łomniczki. Podczas zimowych podejść warto wyposażyć się w raki, gdyż jest tu całkiem stromo.

– Czarny szlak na Śnieżkę z Karpacza przez Śląską Drogę, Biały Jar i Kopę. Choć w pierwszej części pozbawiony jest malowniczych widoków, jednak później można podziwiać stoki Złotówki i formacje skalne Pielgrzymy. Stąd dalej można dotrzeć do przełęczy pod Śnieżką i na sam szczyt.

Nieco pod szczyt można dostać się niebieskim szlakiem na Śnieżkę na Przełęcz Okraj przez Skalny Stół (kierunek wschodni) i do Karpacza przez Mały Staw – ten szlak nie przechodzi przez sam szczyt, ale mniej więcej 100 metrów poniżej, gdzie poprowadzona jest tak zwana Droga Jubileuszowa. Jest to przejezdna (przynajmniej mniej więcej) droga prowadząca trawersem po zboczu, wybudowana w 1905 roku. To łatwy szlak na Śnieżkę przy sprzyjających warunkach.

Na szczyt można też dostać się z czeskiej strony żółtym szlakiem na Śnieżkę – nie trzeba go specjalnie wypatrywać, ponieważ w jego śladzie wiedzie trasa wyciągu krzesełkowego.

Wejście na Śnieżkę nie jest szczególnie trudne technicznie, natomiast trzeba liczyć się z tym, że zdobycie szczytu może być utrudnione na nieosłoniętych niczym zboczach. Wiatr na Śnieżce bywa bardzo silny, śnieg leży długo i to są główne czynniki, które utrudniają dodanie tego szczytu do kolekcji. Ponieważ jest to jeden z cenionych celów górskich wędrówek, szlaki są regularnie konserwowane i dobrze utrzymane.

Dla średnio zaprawionego w bojach piechura trasa na Śnieżkę zwykle nie przedstawia większej trudności, ale wyprawa z dzieckiem może być kłopotliwa. Od razu warto zaplanować ją na miesiące letnie, żeby mieć chociaż cień szansy na dobrą pogodę. Potrzebny będzie długi dzień, bo trasa Karpacz-Śnieżka zajmuje mniej więcej 3,5 godziny w jedną stronę.

Poziom trudności nie jest tu zwykle problemem – łatwa trasa na Śnieżkę wiedzie chociażby wspomnianym wcześniej szlakiem niebieskim. Kłopotem bywa po prostu czas potrzebny na pokonanie trasy. Jak wejść na Śnieżkę z dzieckiem?

– Pierwsze ułatwienie to po prostu wjazd kolejką. To oszczędza mniej więcej ⅔ drogi.

– Druga wskazówka to zakup naprawdę dobrego nosidełka turystycznego albo ergonomicznego.

– Po trzecie: Śnieżka, choć nietrudna, może być po prostu za dużym wyzwaniem jak na pierwszą „prawdziwą górę”.

Trasy na Śnieżkę bywają dość śliskie, nie ma więc taryfy ulgowej, jeśli chodzi o wybór butów dla dzieci. Silny wiatr oznacza też konieczność rozsądnego dobrania reszty odzieży turystycznej. Nie od rzeczy będzie zaplanowanie przerwy na trasie w schronisku. Wyjście na szlak na Śnieżkę z dzieckiem trzeba uprzednio dobrze zaplanować, by maluch zniósł wędrówkę górską jak najlepiej.

W związku z tym, że na Śnieżkę wchodzi się od ponad 150 lat, to i obiektów służących obsłudze ruchu turystycznego było tu w historii sporo. Dziś jest ich mniej, ale na całej trasie jest kilka punktów poza schroniskami, na które warto zwrócić uwagę.

Jedną z ikon Śnieżki jest kaplica św. Wawrzyńca wybudowana w II połowie XVII wieku. Odprawiane są tam nabożeństwa GOPR-owców, obiekt jest też traktowany jako atrakcja sama w sobie.

Prawdziwym znakiem rozpoznawczym jest jednak tak zwana stacja meteorologiczna, a tak naprawdę Obserwatorium Wysokogórskie Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej. Obiekt jest niestety wiekowy, a to oznacza, że dość szybko niszczeje. Obecnie nie jest dostępny dla turystów, a co jakiś czas pojawiają się opinie, że rozwiązaniem byłoby postawienie w tym miejscu nowego budynku, bo koszty utrzymania tego już teraz są bardzo wysokie.

Jednym z obiektów owianych tajemnicą jest schronisko nad Łomniczką. Powstało z myśliwskiego szałasu, jednak nie wiadomo w jaki sposób. Niestety obecnie jest zamknięte do odwołania.

Wchodząc na Śnieżkę warto także odwiedzić najstarsze schronisko – schronisko Samotnia. Z kolei od strony Karpacza warto zatrzymać się w Świątyni Wang. Drugim co do wielkości schroniskiem w Karkonoszach jest schronisko Strzecha Akademicka, która oferuje także bazę noclegową dla turystów.

Czesi mają na Śnieżce górną stację swojego wyciągu – w obecnej formie działa od 2014 roku, wcześniej w tym miejscu kończył się stary wyciąg, a przy zmianie infrastruktury budynek też został przystosowany do nowej rzeczywistości.

Budynek czeskiej poczty zbudowano w miejscu rozebranego w 2005 roku dawnego, nieczynnego od długiego czasu schroniska. Wcześniej stał tu raptem kiosk pocztowy, ale obecnie został on przeniesiony do miejscowości Sedlec-Prčice, ale zachował swoją funkcję.

Latem i wczesną jesienią zdobycie Śnieżki nie wymaga szczególnych przygotowań. Należy oczywiście ubrać dobre buty trekkingowe, które pozwolą złapać przyczepność na wilgotnych kamieniach, a do plecaka turystycznego spakować coś cieplejszego do ubrania (najlepiej wiatroszczelnego), ale nie jest to wyjście wymagające specjalistycznego sprzętu. Wiele osób może podejść pod Śnieżkę z marszu, także bez przygotowań kondycyjnych.

Sytuacja komplikuje się w chłodniejszym sezonie, bo śniegu bywa tu sporo, a szlaki stają się dużo mniej bezpieczne. Zdecydowanie nie warto wtedy na Śnieżkę wybierać się z dziećmi, które powinny sobie tę przygodę zostawić na lato.

Wejście na Śnieżkę zajmie cały dzień, ale sprawny piechur nie będzie po tym wyczerpany. Przewyższenie wynosi około 900 metrów, trasa z Karpacza to mniej więcej 7,5 kilometrów. Tym, co może opóźnić wyjście, będą problemy ze znalezieniem sensownego miejsca parkingowego. Po polskiej stronie będzie z tym różnie. Wygodniej przenocować w hotelu, gdzie też trzeba zapłacić za miejsce parkingowe, ale przynajmniej będzie to w miarę komfortowe miejsce postoju.

Tych, którzy są mniej zaprawieni, może skusić trasa z wyciągiem krzesełkowym po czeskiej stronie. Parking jest, komfort też, a zysk na czasie wydaje się oczywisty. Do podejścia zostanie tylko 2,5 kilometra w poziomie po niezbyt trudnym i dobrze zabezpieczonym szlaku.

Śnieżka jest punktem oczywistym, ponieważ jest wysoką i wybitną górą. Widoki są więc niezapomniane. Jeśli jednak szukasz trasy będącej wyzwaniem, to są niższe góry, które mogą zapewnić większe emocje. Dopóki nie wejdziesz w strefę wiatru pod szczytem, to całe to wyjście może się wydawać zbyt łatwe. Z jednej strony – na pewno warto, bo ostatecznie Śnieżka jest pewnym symbolem w świecie turystyki górskiej. Z drugiej – zrób to, zanim uznasz się za całkiem zaawansowanego turystę, bo wtedy Śnieżka z jej łatwymi szlakami i dużym natężeniem turystów może być pewnym zawodem.