Szlaki na Giewont – jak wejść na szczyt śpiącego rycerza w Tatrach?

Giewont należy do najbardziej rozpoznawalnych tatrzańskich szczytów. Cały masyw Giewontu składa się z trzech sąsiadujących szczytów: Giewontu Wielkiego, Małego i Długiego. Umiejscowiony jest pomiędzy dolinami Kondratową, Bystrej i Małej Łąki. Dla turystów dostępne jest wejście jedynie na Wysoki Giewont. Znany jest z metalowego krzyża, który umiejscowiony jest na wierzchołku.

Z miejscem tym wiąże się także miejscowa legenda. Nie bez powodu o Giewoncie mówi się jako o górze śpiącego rycerza. Choć legenda ma wiele wersji, mówi głównie o tym, że w masywach Giewontu uśpieni są wojownicy i rycerze, którzy obudzą się, gdy Polska znajdzie się w niebezpieczeństwie.

Wielu turystów odwiedzających Zakopane, zastanawia się nad wejściem na Giewont. Czy trudne są szlaki do tego miejsca? Tras jest kilka, które są zróżnicowane pod względem trudności. Warto wiedzieć, że końcowa część trasy na Giewont wymaga skorzystania z łańcuchów. Dodatkowo skały są na wierzchołku dosyć śliskie, dlatego trzeba uważać, by nie upaść. Warto wyposażyć się w wygodne buty trekkingowe i akcesoria turystyczne. Szczególną ostrożność należy zachować podczas letniego wejścia na Giewont. Łańcuchy i metalowy krzyż przyciągają pioruny, co może być niezwykle niebezpieczne dla turystów. Zejście z Giewontu znajduje się na zachodniej stronie. Jest dosyć strome, dlatego warto schodzić ostrożnie i asekurować się łańcuchami.

Na Giewont trasy prowadzą różnymi ścieżkami. Część z nich rozpoczyna się z Kuźnic, inne z Doliny Małej Łąki bądź wprost z Zakopanego. Jaki jest najkrótszy szlak na Giewont? Którą trasę wybrać?

Zacznijmy od tej drogi, ponieważ jest ona dobra dla początkujących. W zasadzie wiele osób zdecyduje się nawet zrezygnować z podjazdu busem na start, ponieważ odległości z tej strony Zakopanego są niewielkie i można sobie dołożyć kawałek, nie zmęczyć się zbytnio i zachować pełną niezależność.

W sumie na szlaku o długości niecałych 6 km trzeba pokonać nieco ponad 1000 metrów wzniesień, więc wędrówka zajmie kilka godzin – 3,5 według oznakowania, przy czym należy pamiętać, że akurat na tym szlaku czasy będą zmienne i bardzo mocno uzależnione od warunków.

Generalnie jest to droga w miarę łatwa nawet dla osób niedoświadczonych. Zdecydowanie wyróżnia się walorami widokowymi – wiele osób uważa, że jest to najciekawsze wejście na Giewont. Problematycznym fragmentem może być trawers na Małym Giewoncie. Jeśli chcesz wyjść na szlak wiosną, upewnij się, że pokonasz ten kawałek trasy bezpiecznie. Zdarza się, że dość długo zalegają tu płaty śniegu, a poślizgnięcie się na nich może doprowadzić do tragicznego wypadku. Latem przy suchej pogodzie nie będzie problemu z pokonaniem tego odcinka.

Jest to prawdopodobnie najłatwiejszy szlak na Giewont. Trasa jest odrobinę krótsza od czerwonego szlaku z Doliny Strążyskiej, jest też nieco mniej przewyższeń, natomiast głównym czynnikiem, który wpływa na to, że zwykle właśnie ta trasa jest sugerowana w przewodnikach jako najłatwiejsza, jest fakt, że nie ma tu trudniejszych odcinków. Cały szlak daje się łatwo przejść nawet przy nie do końca sprzyjającej pogodzie.

Z tego szlaku nie ma tak imponujących widoków jak z tego z Doliny Strążyskiej, ale wiele osób docenia walory estetyczne choćby tylko dlatego, że droga prowadzi przez pięknie widoczny piętrowy układ roślinności wysokogórskiej. Tym samym o nudzie nie ma mowy. Kilka ciekawych punktów widokowych też oczywiście udaje się wychwycić i zrobić naprawdę niezłe zdjęcia.

Jeśli nie jesteś pewien swoich umiejętności, to ta trasa będzie dobra na start. Wędrówka nie jest długa, nie jest wymagająca technicznie, ale jednak jakąś kondycję trzeba mieć, żeby wdrapać się na szczyt i jeszcze mieć siłę się tam uśmiechnąć. Dolina Małej Łąki to szlak dla tych, którzy chcą się cieszyć wejściem, ale mieć jeszcze trochę sił na później.

Szlak z Kuźnic to zdecydowanie najłatwiejsza droga ze wszystkich, więc dobrym pomysłem może się okazać wejście jedną z poprzednio omówionych i zejście właśnie z tej strony. Zresztą kierunek „w dół” jest o tyle rozsądny, że latem „w górę” idzie tędy sporo ludzi. Paradoksalnie wcale nie jest to szlak z najmniejszym przewyższeniem (jest go tu ok. 900 metrów) na niespełna 6 km długości. Cały urok polega na tym, że w zasadzie nie ma tu wyraźnie bardziej stromych odcinków.

Czy ta trasa ma szczególne walory widokowe? W zestawieniu z poprzednimi wygląda dość skromnie. Bardziej będzie to zresztą faktycznie „droga” niż typowy szlak,  co tym bardziej sprawia, że warto tędy zejść. 

Po drodze jeszcze możesz zahaczyć o schronisko na Hali Kondratowej – bardzo urokliwe miejsce, gdzie odpoczniesz przed drugim odcinkiem drogi. Łagodna, szeroka, pozwalająca cieszyć się wypoczynkiem naprawdę jest warta wypróbowania. 

Szlaki wspomniane wyżej nie prowadzą tak naprawdę na szczyt Giewontu. Dochodzą do Przełęczy Kondrackiej, skąd na szczyt można dostać się w nieco ponad pół godziny (plus kolejka, bo latem jest to nie do uniknięcia). Ten fragment jest zdecydowanie najtrudniejszy i to mimo wprowadzenia jednokierunkowej organizacji ruchu na szlaku. Trzeba liczyć się z tym, że będzie tu wiało, po deszczu będzie ślisko, a tak czy inaczej, jest wąsko i zdecydowanie nie można liczyć na komfortowe podłoże.

Jak wejść na Giewont, unikając tłoku? Cóż – trzeba wybrać dzień poza sezonem i zdecydowanie przyspieszyć wejście na górę. Nie ma tu innej alternatywy, ponieważ sam szczyt nie jest wcale duży, kończy się granią, więc i wypadki na Giewoncie zdarzają się wcale nie tak rzadko.

Szlak turystyczny na Giewont dla początkujących wędrowców górskich to dobry pomysł. Na Giewont można wejść różnymi szlakami, a większość ma nieduży poziom trudności, ale za to każdy zachwyca pięknymi widokami. Weź plecak turystyczny i ruszaj na Giewont.