Jak powstała kopalnia soli w Wieliczce?
Jak już wcześniej wspomniano, kopalnia soli w Wieliczce rozpoczęła na dobre swoją bogatą historię w XIII wieku, gdy początkowo zbierano tam solankę. Później stopniowo zatopiono studnie i zaczęto wykopywać szyby do wydobywania soli kamiennej. W ramach rozwoju infrastruktury wybudowano na przełomie XIII i XIV w. także Zamek Żupny.
Jedną z postaci, która w dużym stopniu wpłynęła na rozwój kopalni soli w Wieliczce, był Kazimierz Wielki. Nadał on miejscu przywileje i oddał je pod opiekę tamtejszych górników. Dbał nie tylko o kopalnię, ale także ich pracowników – 1363 roku założył szpital w pobliżu Wieliczki. W czasach wydobywania surowców wprowadzono różne technologie, np. bieżnię końską czy saksońską do wyciągania materiału na powierzchnię. W trakcie II Wojny Światowej kopalnia soli w Wieliczce trafiła w ręce niemieckich okupantów, którzy wykorzystywali ją do produkcji na potrzeby walk wojennych.
Co ciekawe, z samym miejscem wiąże się legenda o Wieliczce, a dokładnie o węgierskiej księżniczce Kindze, która miała poślubić Bolesława Wstydliwego. Kinga poprosiła swego ojca, Belę IV, o kawałek soli w ramach posagu (w tamtych czasach sól była niezwykle cenna). Król zabrał córkę do kopalni w Maramaros, gdzie księżniczka wyrzuciła pierścionek zaręczynowy, podarowany jej przez Bolesława, do jednego z szybów. Po przybycie do Krakowa poprosiła górników o kopanie dołu dotąd, aż nie natrafią na skałę. Pracownicy znaleźli w końcu bryłę soli, która po podzieleniu na dwie części ukazała wyrzucony na Węgrzech pierścionek. Na skutek tego wydarzenia Kinga została patronką górników soli w ówczesnej stolicy i okolicach.