Historia tenisa stołowego - jak to się wszystko zaczęło?

Niewiele osób wie, że tenis stołowy to nie to samo co ping-pong. Co prawda ping-pong jest odmianą stołowego tenisa, jednak są to zdecydowanie dwie różne dyscypliny. Przede wszystkim, w tenis gra się do czterech wygranych setów, podczas gdy mecz ping-pongowy kończy się po dwóch lub trzech setach. W tenisie set gra się do 11 punktów, a w przypadku remisu, do dwóch punktów przewagi. Aby wygrać set ping-pongowy należy zdobyć 15 punktów a remis rozstrzygany jest poprzez złoty strzał.

Początki tenisa stołowego sięgają drugiej połowy XIX wieku. Sport ten wywodzi się z Anglii, a nie jak mogło by się wydawać, z kontynentu azjatyckiego. Jak głosi legenda, stworzyło go dwóch studentów, którzy z braku sprzętu do tenisa ziemnego, postanowili rozegrać mecz na mini korcie, którego rolę pełnił stół. Wraz ze wzrostem popularności, postawiono więc na produkcję sprzętu sportowego, przeznaczonemu tej aktywności fizycznej. Wprowadzono wtedy pierwsze rakietki do nowej gry. Wcześniej grano bowiem sprzętem do użytku codziennego. W tym czasie zaczęto też używać różnych terminów, które określały ten sport. Niektórzy nazywali go mianem table tennis, czyli w języku polskim tenisem stołowym, ponieważ skojarzono tę grę z tenisem ziemnym. Inni tworzyli nazwy, pochodzące od dźwięków gry. Stąd terminy takie jak whiff whaff czy ping pong (zastrzeżony w 1901 roku). Prawa do używania tej drugiej nazwy sprzedano wtedy jednemu z amerykańskich producentów sprzętu sportowego. Wtedy zamiast five o’clock tea’ bardziej popularny był w wyższych sferach five o’clock table tennis’.

Przełomem w sporcie był rok 1903. Wtedy wyprodukowano pierwsze okładziny do rakietek, które były ówcześnie deskami. Prawdziwy rozkwit ta odmiana tenisa przeżyła na początku XX wieku. Gra stała się wtedy bardzo popularna. Rok 1902 przyniósł jej nawet pierwszą nieoficjalną rywalizację o puchar mistrza świata. 1921 zaś założenie Angielskiego Związku Tenisa Stołowego (Table Tennis Association). W roku 1926 powołano do życia Międzynarodową Federację Tenisa Stołowego (International Table Tennis Federation, w skrócie ITTF). Pierwsze oficjalne mistrzostwa świata odbyły się w ówczesnej ojczyźnie wszelkich sportów, czyli jak należy rozumieć w Anglii. Dla nowej dyscypliny sportowej niezwykle istotny był także rok 1988, w którym to na igrzyskach olimpijskich w Seulu, po raz pierwszy wystąpiła reprezentacja tenisistów.

Mimo, że gra była przedstawiona Polakom już w 1912 roku, nie wywołała ona entuzjazmu. 10 lat później wprowadzono ją jako trening uzupełniający dla piłkarzy Polonii Warszawa. Ich trenerem był bowiem Anglik, Sid Kimpton. Promował ją także w tym czasie znany tenisista Edward Kleinadel. Największą popularnością cieszył się on jednak w świecie piłkarskim, ale z czasem coraz więcej osób zaczęło się tym sportem zajmować nie tylko rekreacyjnie, ale i półzawodowo. 1 listopada 1931 roku w Łodzi rozpoczął swoją działalność Polski Związek Tenisa Stołowego. Jego celem była popularyzacja tego sportu oraz organizacja zawodów sportowych. PZTS podlega wspomnianej wyżej ITTF. Pierwsze oficjalne zawody drużynowe o tytuł mistrza Polski rozegrano w 1932 roku w Łodzi. O tytuł indywidualny rywalizowano zaś we Lwowie, także w pierwszej połowie XX wieku, a dokładniej w roku 1933.