Hokej na lodzie to bardzo dynamiczna dyscyplina. Poznaj zasady gry w hokeja, dowiedz się, ile trwa mecz hokeja i z ilu zawodników składa się drużyna.
Zasady gry w hokeja na lodzie nie są trudne. Warto je poznać, nawet jeśli chcesz tylko ćwiczyć grę razem ze swoimi znajomymi. Sprawdź, ile trwa mecz hokeja, z ilu zawodników składa się drużyna hokejowa oraz jakie jest zadanie poszczególnych zawodników na lodowisku. Dowiedz się, za jakie zachowania sędzia może odgwizdać karę oraz czym jest uwolnienie.
Gra polega na zagrywaniu krążka na tafli lodu oraz na oddawaniu strzałów i obronie. Do gry służy krążek kauczukowy, który przy pomocy kijów hokeiści starają się wbić do bramki przeciwnika. Plac gry stanowi otoczone bandami lodowisko.
W hokeju wiele zachowań jest dozwolonych (co nie oznacza, że można bezkarnie faulować przeciwników). Nie trzeba zagrywać krążka kijem. Można to zrobić łyżwą, nogą lub ręką.
Hokej na lodzie jest w gruncie rzeczy dość prostą grą. To, że wielu osobom wydaje się inaczej, wynika w dużej mierze z ograniczonej rozpoznawalności tego sportu oraz faktu, że dla niewtajemniczonych wiedza o hokeju sprowadza się do stwierdzenia, że to gra brutalna, więc albo zasad nie ma wcale, albo są bardzo specyficzne. A jak jest naprawdę? Poniżej przedstawiamy podstawowe zasady gry podczas meczu hokeja na lodzie:
– Każda drużyna hokeja na lodzie składa się z 22 zawodników, w tym dwóch bramkarzy.
– Co jest potrzebne do gry w hokeja? Zawodnicy zobligowani są do posiadania odpowiedniego stroju: ochraniaczy hokejowych – nakolanników, naramienników, kasków hokejowych oraz własnych kijów i łyżew hokejowych.
– W dowolnym momencie na tafli może znajdować się 6 zawodników z jednej drużyny. To ważne, ponieważ nawet w czasie wykonywania zmian nie można dopuścić do zwiększenia tej liczby.
– Czym są zmiany w hokeju? To zmiany zawodników, które można przeprowadzać w całym czasie trwania meczu. Nie ma ograniczeń dotyczących zmian zawodnika. Jedyna reguła, której trzeba przestrzegać podczas zmian, mówi o tym, że zawodnik zmieniający nie może wejść na lód, dopóki zawodnik zmieniany nie znajdzie się w pobliżu ławki. Nie można też zmieniać zawodnika, który aktualnie znajduje się w posiadaniu krążka.
– Jeden mecz składa się z trzech tercji. Każda z nich trwa 20 minut, przy czym cały trwa dłużej niż godzinę. To tak zwana czysta gra, w której zegar jest zatrzymywany przy każdym przerwaniu gry.
– Tafla do hokeja jest podzielona na tercje niebieską linią: po jednej dla każdej z drużyn i jednej neutralnej na środku lodowiska.
– Gra jest wznawiana, jeśli sędzia straci krążek z oczu na dłużej niż 3 sekundy lub trafi on na trybuny.
– Wznowienie odbywa się także po każdym zaliczonym golu – drużyna tracąca punkt nie zyskuje krążka w sposób automatyczny.
Podstawowa zasada dotycząca kar za przewinienia popełnione w czasie gry to nieprzerywanie gry i udzielenie przywileju poszkodowanym. Oznacza to, że sędzia po zauważeniu uchybienia zasygnalizuje wystąpienie błędu podniesioną ręką, natomiast mecz będzie toczył się dalej, a gra zostanie przerwana dopiero wtedy, kiedy którykolwiek z członków drużyny faulującej dotknie krążka w jakikolwiek sposób. W praktyce pozwala to na dokończenie każdej akcji, nawet jeśli w trakcie jej budowania zawodnik drużyny zostanie sfaulowany.
Karą dla zawodnika, który dopuścił się przewinienia, jest konieczność udania się na ławkę kar (swoją drogą wliczaną do tafli boiska). To, na jak długo zawodnik zostaje wykluczony z gry, zależy od powagi przewinienia.
– Mniejsze kary – zwykle dwuminutowe – przyznawane są bardzo często.
– Większe – po pięć minut – nieco rzadziej, na przykład jeśli faul był bardziej brutalny.
– Poza tym sędzia może wymierzyć kary indywidualne: 10 minut, karę meczu i tym podobne.
W dwóch pierwszych przypadkach drużyna musi grać w składzie mniejszym, a więc za zawodnika odbywającego karę nie może wprowadzić na lód kolejnego. W przypadku kary indywidualnej taka możliwość już jest i drużyna może zagrać w pełnym składzie.
Kary wymierzone przez sędziego mogą się łączyć w dowolny sposób (co oznacza, że na przykład w układzie 2+10 minut kary drużyna gra w osłabieniu przez 2 minuty, ale nie przez kolejne 10).
W danym momencie w drużynie może być wykluczonych z gry tylu zawodników, aby na tafli pozostała co najmniej trójka. Przy trzech graczach na lodzie kolejna kara zostanie odbyta, dopiero kiedy zakończy się okres karny jednego z zawodników już zajmujących miejsce na ławce.
Choć hokej jest grą brutalną, to lista zachowań, za które zawodnik otrzymuje karę, a sędzia może odesłać go na ławkę, jest całkiem długa:
– spowodowanie upadku przeciwnika;
– atak kijem hokejowym trzymanym oburącz;
– przeszkadzanie;
– trzymanie przeciwnika lub jego kija;
– nieprzepisowo ostra i brutalna gra;
– niesportowe zachowanie, mające na celu zyskać nieuczciwą przewagę w grze;
– uderzanie, zahaczanie, kłucie lub podcinanie kijem albo ciałem;
– atak łokciem, kolanem lub atak na plecy zawodnika;
– wrzucenie na bandę;
– natarcie;
– opóźnianie gry;
– celowe poruszenie bramki;
– celowe wybicie krążka za bandę;
– używanie nieprzepisowego sprzętu i wyposażenia.
Wystarczy, że na boisku do hokeja znajdą się bramki o nieprzepisowych rozmiarach, aby spowodowało to konieczność przerwy w grze (lub nawet niedopuszczenia do jej rozpoczęcia) w celu wymiany bramek na takie o właściwych rozmiarach.
W większości przypadków przewinienia nie muszą być ewidentne, a ich granice są płynne, czego dobitnym przykładem są często kary za brutalną grę: hokej zasadniczo jest sportem kontaktowym, natomiast to sędzia podejmuje indywidualnie decyzje co do tego, czy konkretne zagranie było dopuszczalne, czy nie.
Często zagrania brutalne są wyprowadzane celowo i ze świadomością kary. Inaczej niż w wielu innych dyscyplinach, kara w hokeju jest bardziej narzędziem dynamizacji gry niż realnego karania drużyny. Podobnie rzecz ma się z przeszkadzaniem czy opóźnianiem w trakcie gry – osoby nowe w tym sporcie często potrzebują kilku spotkań, żeby wyczuć, jakie zachowania są dopuszczalne, a jakie nie.
Dogrywka ma miejsce wtedy, gdy po regulaminowym czasie gry nadal jest remis. Wówczas sędzia zarządza od 5 do nawet 20 minut dogrywki, w której udział bierze zmniejszona liczba zawodników – po pięciu z każdej drużyny. Jeśli podczas dogrywki nie dojdzie do zwycięstwa jednej z drużyn, wówczas mecz rozstrzyga się rzutami karnymi.
Hokej na lodzie to dynamiczna gra, która ma niewiele skomplikowanych zasad. Wiele kar jest nakładanych dość subiektywnie, stąd przebieg spotkań jest tak trudny do odgadnięcia. Jednocześnie gra w hokeja jest pełna adrenaliny i świetnie rozładowuje negatywne emocje. Poznaj zasady gry w hokeja i poczuj towarzyszące jego rozgrywkom emocje.
Spalony w hokeju to „czekanie” na krążek podany przez hokeistę z własnej drużyny w tercji przeciwnika. Po sygnalizacji spalonego gra jest cofana do tercji neutralnej. Ponieważ ta zasada powodowała częste cofanie gry, dziś stosuje się tak zwane odłożone spalone – gracz, który normalnie zostałby odgwizdany za pozycję spaloną, może wrócić do tercji środkowej, a wtedy błąd nie zostanie przyznany.
Co to jest uwolnienie w hokeju? Uwolnienie to przewinienie polegające na wybiciu krążka z własnej połowy (swojej tercji lub połowy tercji neutralnej) za linię bramkową przeciwnika w taki sposób, że żaden z zawodników nie ma możliwości jego przejęcia. Ważne zastrzeżenie – uwolnienia nie stosuje się, jeśli fauluje drużyna grająca w osłabieniu. Po zasygnalizowaniu błędu gra wraca do tercji drużyny faulującej.
Tu sytuacja jest prosta: rzut karny w hokeju na lodzie jest przyznawany zawodnikowi sfaulowanemu wtedy, kiedy przed nim znajdował się jedynie bramkarz przeciwnika. Na czas wykonania rzutu karnego wszyscy hokeiści zjeżdżają z lodowiska. Na lodzie znajduje się już tylko bramkarz i zawodnik oddający strzał.
Dogrywka ma miejsce wtedy, gdy po regulaminowym czasie gry nadal jest remis. Wówczas sędzia zarządza od 5 do nawet 20 minut dogrywki, w której udział bierze zmniejszona liczba zawodników – po pięciu z każdej drużyny. Jeśli podczas dogrywki nie dojdzie do zwycięstwa jednej z drużyn, wówczas mecz rozstrzyga się rzutami karnymi.
