Czy ping-pong i tenis stołowy to oddzielne dyscypliny sportu? Czy rozgrywki tych dyscyplin można oglądać na igrzyskach olimpijskich? Sprawdź sam/sama
Mimo, że terminów tych używa się wymiennie, oznaczają one różne dyscypliny sportu. Cechują się odmiennymi wymaganiami odnośnie używanego przez zawodników sprzętu sportowego, innym systemem przyznawania punktów, wieloma różnicami w podstawowych zasadach gry i rangą zawodów, w których biorą udział. Jeżeli zastanawiasz się, na czym polegają te różnice, zapraszamy do lektury. Postaramy się wyjaśnić wszelkie kwestie odmienności obu sportów.
Tenis stołowy to stosunkowo popularna dyscyplina sportowa, w której zawodnicy rywalizują między sobą przy użyciu twardych rakietek, najczęściej wykonanych z drewna, plastikowych piłek oraz stołów wyposażonych w siatkę, która ulokowana jest dokładnie w jego środkowej części. Jest to znany na całym świecie sport, który podziwiać można na igrzyskach olimpijskich.
Wiele osób na całym globie myli go często z ping pongiem, który jest oddzielną dyscypliną. Różni się m.in. poziomem formalnej konkurencji, czyli rangą zawodów, w których rywalizują między sobą zawodnicy obu sportów oraz zasadami i stylem gry a także sprzętem sportowym. Ping pong jest odmianą stołowego tenisa, którą uznaje się za mniej wyczynową i znacznie prostszą.
Obie aktywności fizyczne rozgrywa się na zasadach jeden na jeden lub dwa na dwa. Oznacza to, że grać można albo w pojedynkę albo w parze. Różnią się natomiast między sobą zasadami dotyczącymi serwowania, podawania piłeczki a także zdobywania punktów. Która dyscyplina była wymyślona jako pierwsza? Według źródeł, termin „tenis stołowy” użyty został po raz pierwszy w 1887 roku. Nazwa ping-pong została natomiast zarejestrowana dopiero w 1901 roku. Na tej podstawie stwierdzono, że stołowy tenis jest dyscypliną starszą.
Jak wspomnieliśmy wyżej, te oddzielne dyscypliny sportu posiadają różne wymagania sprzętowe. Widać to przede wszystkim w rakietkach, używanych przez zawodników obu aktywności. Rakietka do tenisa stołowego składa się z deski oraz dwóch gumowych okładzin: jednej w kolorze czerwonym, drugiej w kolorze czarnym. Od jakiegoś czasu, formalnie wprowadzone zostały także inne barwy, takie jak między innymi zieleń czy fiolet. Jako, że może cechować się różnymi krawędziami, kwestia wyboru rakietki pozostawiona jest zawodnikom. Ci dobierają ją do swojego stylu gry, na podstawie swoich preferencji.
W ping-pong gra się natomiast sprzętem oklejonym bardzo drobnym papierem ściernym. Dopuszczalny w tym przypadku jest tylko kolor niebieski okładziny. Każdy gracz bierze udział w rozgrywce przy pomocy dokładnie takiego samego sprzętu. Co więcej, pomiędzy setami w meczu ping-pongowym, zawodnicy zamieniają się paletkami. Wymiana rakietek gwarantuje wyrównanie szans obydwu zawodników pod względem wyposażenia. Sam papier ścierny zaś pozwala zawodnikom na utrzymywanie większych odległości od stołu a także na prowadzenie stosunkowo długich akcji oraz skuteczniejszą obronę przed uderzeniem przeciwnika. Dodatkowo upraszcza on technikę uderzenia piłeczki. Nie da się z nim bowiem stosować na przykład topspinów, z których chętnie korzystają tenisiści stołowi. Rotacja, którą może nadać piłeczce paletka oklejona papierem ściernym to zaledwie 2% tego, co zrobić z nią można przy użyciu sprzętu z gumową okładziną.
Obie dyscypliny różnią się także dopuszczanymi do rozgrywek piłeczkami. W tenisie stołowym są one białe, w ping pongu zaś używa się piłeczek pomarańczowych. Zarówno stół jak i siatka nie różnią się natomiast niczym.
Obie odmiany stołowego tenisa różnią się od siebie już na pierwszy rzut oka. Poza innymi kolorami piłeczek i rakietek, różnice widać przede wszystkim w sposobie grania.
Tenis stołowy to dyscyplina, w której często podkręca się piłkę na różne sposoby. Jest zdecydowanie bardziej ofensywny, to w nim dominuje rotacja piłki. Najbardziej znanym uderzeniem rotacyjnym jest tak zwany top spin. Zawodnicy tenisa stołowego korzystają z niego bardzo często. Papier ścierny na paletce ping-pongowej wyklucza ten sposób gry. Polega na uderzaniu piłeczki, nie jej obracaniu. Uderzenie podkręcone zdecydowanie trudniej przewidzieć ze względu na tor lotu piłki. Przeciwnik ma więc przewagę, która polega na elemencie zaskoczenia. Aby poprawnie wykonać spin piłeczki, zawodnik musi mocno pracować nie tylko głową, ale również nogami i innymi partiami ciała. Uderzenie ping-pongowe jest znacznie prostsze i opiera się o koordynację wzrokowo-ruchową zawodnika.
Tenisiści stołowi muszą dostosowywać się jednak do restrykcyjnych zasad dotyczących serwowania. Tenisowi piłkarze serwujący, muszą podrzucić piłeczkę pionowo do góry, przy pomocy otwartej dłoni, na wysokość minimum 16 centymetrów. Nie mogą uderzyć jej pod powierzchnią stołu. Nie mogą także dotknąć siatki. Zasady ping-pongowe natomiast pozwalają na bardziej dowolny sposób serwowania. Gracze mogą na przykład upuścić piłeczkę na stół a następnie ją odbić. Mogą też odbić piłeczkę przed podaniem jej do przeciwnika. Serw w ich wykonaniu jest bardziej nieprzewidywalny, można nim zmylić przeciwnika. Zawodnicy ping-pongowi starają wykorzystać się niemal wszystkie zagrania istniejące w tenisie stołowym, na które mogą pozwolić sobie grając odmienną paletką.
W tenis stołowy gra się do 3 – 4 wygranych setów. Każdy set kończy się uzyskaniem przez jednego z zawodników, bądź jedną z drużyn, 11 punktów. W przypadku remisu, 10 do 10, set toczy się dalej, aż do uzyskania przez jedną ze stron przewagi dwóch punktów nad rywalem.
Mecz ping-pongowy rozgrywa się do dwóch lub trzech setów. Każdy z nich gra się do 15 punktów. W przypadku remisu, nie wymaga się przewagi. Kwestię wygranej rozstrzyga tak zwany złoty strzał.
Kolejną różnicą w przyznawaniu punktów w obu dyscyplinach sportowych jest tak zwany double point ball. Występuje on tylko w meczach ping-pongowych. Prosi o niego jeden z zawodników przed zdobyciem 12 punktów. Każdemu z graczy przysługuje jednokrotna możliwość prośby o double point ball w trakcie trwania meczu. Gdy po zgłoszeniu prośby zawodnik, który ja wystosował, zdobędzie piłkę, otrzymuje on dwa punkty. Jeżeli przegra zagranie, rywal otrzymuje jeden punkt.
Pierwszy, olimpijski mecz tenisa stołowego rozegrano w Seulu. Tenis stołowy to bowiem dyscyplina, która na igrzyskach olimpijskich obecna jest już od 1988 roku. W przeciwieństwie do swojego młodszego krewnego, którego na próżno szukać wśród dyscyplin sportowych, rywalizujących na Olimpiadzie. Pierwsze oficjalne mistrzostwa świata w ping-pongu odbyły się w 2011 roku.
Tenis stołowy natomiast ogląda się w turniejach tej rangi już od 1926 roku. Ping-pong jest dyscypliną znacznie prostszą od stołowego tenisa. Tenisiści stołowi są bardziej wszechstronni a ich uderzenia bardziej efektowne. Być może to powoduje, że jedna z tych aktywności jest znana szerszej publiczności a druga nie. Lub to, że większość ludzi myli obie aktywności ze sobą, używając ich nazw wymiennie. O istniejących pomiędzy nimi różnicach nie wie bowiem zbyt wiele osób.
